بودن صغير يا مجنون يا نحو ايشان ، مضرّ نيست .
س اگر كسى سهواً يا جهلًا ، به آب غصبى وضو بگيرد ، صحيح است يا نه ؟
ج بلى صحيح است ، امّا قيمت آن آب را ضامن است .
طهارتِ آب وضو هفتم : آب وضو ، نجس نباشد ؛ پس اگر وضو بگيرد به آب نجس ، باطل است [1] مطلقا ؛ بلكه اگر به قصد جواز و شرعيّت ، وضو گرفت بدون عذر ، حرام خواهد بود .
س هر گاه شخص به آب نجس سهواً يا جهلًا يا نسياناً يا غفلةً ، وضو گرفت ، چه صورت دارد ؟
ج باطل است ؛ و بر اين تقدير ، فرقى هم ميان وقت و خارج از وقت نيست .
عدم خوف از استعمال آب هشتم : خوف ضررى از استعمال آب نباشد ، مثل اين كه ظنّ ببرد به رسيدن مرضى يا زياد شدن مرض يا طول [2] بهم رسانيدن ، يا تنگى [3] وقت ، يا به جهت ترس از تشنگى بر

[1] در شستن با آب قليل اگر چه نجس به استعمال در تطهير عضو محلّ وضوء از خبث باشد در حال وضوء گرفتن بنا بر احتياط سابق در مطلق غساله ، اگر چه نجاست در آخر عضو باشد على الاحوط . و امّا در غسل با آب كثير ، پس اظهر عدم اخلال نجاست سابقهء عضو است به صحّت وضوء با رعايت احتياط سابق در وضوء با بعض اقسام كثير از حيث غَسل و مسح با قصد تحقّق وضوءِ مأمور به .
[2] و هم چنين است احتمالى كه منشأِ خوفِ ضرر باشد در صورتى كه ضرر يا خوف آن ، موجب وضو يا جبيره و نحو آن نباشد . و از جملهء ضرر است ، « شين » كه زبرى پوست بدن است در صورتى كه نقص و عيب و مرض باشد .
[3] در غير آن صورت كه بداند اگر وضو بگيرد نماز قضا مىشود و اگر تيمّم نمايد قضا نمىشود ، محلّ تأمل است .

106