و اگر كسى فراموش كند تا بيرون رود به منى يا به عرفات ، لازم است مراجعت ؛ و اگر ممكن نباشد به جهت ضيق وقت يا عذر ديگر ، از همان موضع ، احرام مىبندد .
و اگر متذكَّر نشود تا بعد از اتيان به افعال ، پس ظاهر ، صحّت حج است ، چنانچه مشهور است . و جاهل در مسأله ، در حكم ناسى است ، بلى اگر كسى عمداً ترك كند احرام را تا زمان فوات وقوفين ، حج او باطل است .
[ مقصد دوّم ] افضل اوقات و اماكن احرام حجّ و مستحبات ديگر آن مقصد دوّم در مستحبات احرام حج است تا وقت وقوف به عرفات . بدان كه افضل اوقات احرام از براى متمتّع بعد از فراغ از عمرهء تمتّع ، روز « ترويه » است بعد از نماز ظهر ؛ و اگر ظهر نباشد ، عصر ؛ و الا نماز واجبى ديگر هر چند قضا باشد ؛ و اگر نباشد ، بعد از نماز احرام كه اقلّ آن دو ركعت است ، چنانچه گذشت .
و افضل اماكن احرام از براى او از همهء مكَّه ، مسجد الحرام است ، و افضل مواضع از براى او حجر حضرت اسماعيل عليه السلام يا مقام حضرت ابراهيم عليه السلام [ است ] . پس در آن جا ، نيّت كند بعد از پوشيدن جامهء احرام و اعمالى كه قبل از اين در احرام عمره گذشت كه « احرام مىبندم » ، يعنى « ملتزم [ مىشوم ] به كفّ از محرّمات مذكوره سابقاً به جهت توجه به جا آوردن فرض حج تمتّع به جهت تقرب به خداوند عالم يا اطاعت فرمان او جلّ ذكره » ؛ پس تلبيه گويد به نحوى كه مذكور شد ، و چون مشرِف شود بر ابطح به آواز بلند بگويد ، و چون متوجّه منى شود بگويد : « اللَّهُمَّ إياك أرجو و إياك أدعو فبلغني أملي و أصلح لي عملي » و به آرام تن و دل ، برود با تسبيح و تقديس و ذكر حق تعالى . و چون به منى رسد بگويد : « الحمد لله الذي أقدمنيها صالحاً في عافية و بلغني هذا المكان » پس بگويد : « اللَّهُمَّ هذه منى و هي مما مننت به علينا من المناسك فأسألك أن تمنّ علىّ بما مننت على أنبيائك فإنما أنا عبدك و في قبضتك »

265