نماز باشد به جهت آنكه بر جواز مطلق دعا و ذكر در حال نماز ، حتى دعا و ذكرى كه خدا نهى كرده ، دليلى نيست .
و هرگاه سهوا كرده و بعد ظن اى يقين حاصل شد بر فعل مشكوك فيه صحيح است نماز ، و ظاهرا اين است كه تكرار آن فعل كه داخل در آن شده هم ضرور نيست ، بلكه در مثل ركن جايز هم نيست .
و همچنين ظاهر اين است كه هرگاه در ما بين تردد و تفكر بو در آن شك كه داخل فعل بعد شد و يقين يا ظن حاصل شد به صحت فعل مشكوك فيه هم نماز صحيح است و تكرار هم ضرور نيست ، چنان كه گفتيم .
< / السؤال = 3569 > < السؤال = 2189 > 219 - سؤال : هر گاه مصلى را در وقت فضيلت نماز ظهر ، مثلا خواب غلبه نموده ، درد سر و كسالت و سستى عارض شود ، آيا با آن درد سر و كلفت ، نماز را بجا آورد ، يا بعد از خواب ، بى درد سر ادا نمايد ؟
جواب : هرگاه تواند كه مجادله با نفس كند و نماز را به حضور قلب بكند ، به مجرد بهانه فريب نخورد و نماز را در وقت فضيلت بكند . هرگاه او را ممكن نيست اين فعل ، نماز را تأخير كند تا وقتى كه با حضور قلب تواند كرد .
< / السؤال = 2189 > < السؤال = 2372 > 220 - سؤال : هر يك از ملاك قريه مشاعى ، عمارت و مسكنى از آبا و اجداد در تصرف داشته باشند ، شخصى وارد مسكن كبار اهل قريه مزبوره بشود از براى نماز ، از اولياى صغار اهل قريه مزبوره بايد مأذون شد يا نه ؟ و هرگاه قريه مفروضه مغصوب شود صاحبان آن در آنجا متوطن باشند اذن كبار در صحت نماز در مسكن كبار ، كفايت مىكند يا نه ؟
جواب : هرگاه مسكنى در تصرف دارد ، خصوصا هرگاه از آبا و اجداد به او رسيده و متصرف است ، اذن او در صحت نماز كافى است ، هر چند ملك آن قريه ، مشاع باشد ، ميان همگى ملاك صغيرا و كبيرا و ضرور نيست اذن خواستن از اولياى صغار و هم چنين هرگاه قريه مفروضه مغصوب شود باز متصرفين بر حق خود باقىاند و اذن آنها در نماز كافى است .

98