هنوز عمل به آن نكرده ، اتفاق افتاد كه محتاج شد به گلاب وضو بسازد ، الحال تقليد مجتهد ديگر مىتواند كرد كه صحيح نمىتواند و تيمم مىكند و حال آن كه مجتهد اول ، تيمم را جايز نمىداند .
و بايد دانست كه مجرد اينكه كسى بنا گذارد كه فلان كس را تقليد كند ، همين قدر كافى نيست در عدم جواز عدول به مجتهد ديگر ، اين كه هر چه را به عمل آورده به قول مجتهد اول ، از آن نمىتواند عدول كند به قول مخالف آن ، خواه مخالفت صريح باشد مثل اين كه تقليد مجتهدى كرد در وجوب سوره بعد حمد ، و به نيت وجوب خواند ديگر جايز نيست كه تقليد مجتهدى كند كه مستحب مىداند سوره را ، و ترك سوره كند ، خواه مخالفت صريح نباشد لكن مستلزم مخالفت باشد مثل اين كه تقليد مجتهدى كرد كه سلام نماز را سنت مىداند و گاهى هم ترك كرد و بعد تقليد مجتهدى كرد كه حدث قبل از سلام را مبطل نماز مىدانست ، زيرا كه اين قول به بطلان ، مستلزم وجوب سلام است و آن مخالف با راى مجتهد اول است ، و اما در عبادات مختلفه مثل اينكه مسائل نماز را از مجتهدى اخذ كرد و روزه را از ديگرى و زكات را از ديگرى ، پس در آن اشكالى نيست .
و بدان كه گاه هست كه اشكال به هم مىرسد در بعض شرايط عبادات در جايى كه نبودن چيزى شرط صحت آن باشد ، مثلا پاك بودن جامه از نجاست ، شرط صحت نماز است به اين معنى كه بايد كه جامه نجس نباشد ، خواه متفطن اين معنى باشد كه اين شرط به عمل آمده يا نه ، مثلا كسى جامه پاكى پوشيده و مشغول نماز مىشود و هيچ متفطن اين معنى نيست كه عدم نجاست شرط است تا از نماز فارغ شود و نماز صحيح است ، و اما اگر در بين نماز ، نجاستى عارض شود لازم است ازاله آن ، هر گاه ممكن باشد با عدم حصول منافى ، پس طهارت ، هم شرط دخول در نماز است و همچنين شرط صحت نماز تا به آخر و بعضى از نجاسات معفو است جزما و بعضى معفو نيست جزما و بعضى مختلف فيه است ، پس آيا معتبر در اينجا ، حال اول دخول در عبادت ، است يا مطلقا ؟

146