همچنين دليلى بر جواز قصد انفراد نيست و در اين صورت ، ظاهر اين است كه نماز باطل مىشود .
بلى بعد از ترك آن اقتدا ، سخن در اين پيش مىآيد كه آيا جايز است كه ثانيا تكبير احرام بگويد به قصد اقتداى با امام در باقى ركعات كه ركعت ما بعد امام ، ركعت اول باشد و محتاج به تجديد تكبير براى ركعت ثانيه نباشد يا نه ، اشهر و اظهر عدم جواز است ، بلى اشهر و اظهر استحباب تكبير و دخول با امام است در سجدتين و ما بعد به جهت ادراك فضيلت ، و لكن اكتفا به همان تكبير نمىكند و بعد قيام امام ، تجديد تكبير مىكند . و بعضى قايلند كه جايز است اكتفا ، و زيادتى ركن مغتفر است و اين قول ضعيف است .
< / السؤال = 3317 > < السؤال = 2735 > < السؤال = 2736 > < السؤال = 2740 > 300 - سؤال : كسى يقين دارد كه بعد از شروع به بسم الله ، كه قصد يكى از سوره‌هاى حمد و توحيد كرده و نداند كدام بوده ، چه حكم دارد ؟
جواب : ظاهر اين است كه در ثانى الحال بايد يكى از آنها را معين كند و تجديد بسم الله ، به قصد آن كند و آن سوره را بخواند و جايز نيست سوره ديگر غير آنها بخواند ، چون جايز نيست عدول از اين دو سوره به غير اينها . و بر اين صادق است جزما كه شروع در يكى از آنها كرده ، چون بسم الله جزء هر سوره مىشود هر گاه به قصد آن بخواند .
پس عدول به غير آنها نمىتواند كرد ، هر چند ظاهر اخبار اين است كه از هر يك از اين دو سوره هم به ديگرى جايز نيست ، پس اشكال وارد مىآيد به اينكه گاه هست در اول قصد يكى معين از اين دو كرده بود و اين كه الحال تعيين مىكند غير آن باشد ، و لكن متبادر از اخبار آن صورتى است كه مىداند كه كدام را مىخواند نه صورت شك .
اگر بگويى كه بنابر اين جايز خواهد بود عدول به سوره ديگر غير از اين دو سوره نيز ، چون گفتى كه متبادر صورت علم است ومفروض در اينجا عدم آن است ، يعنى متبادر از عدم جواز عدول از احدهما به غيرهما نيز صورتى است كه جازم به احدهما معينا باشد لا باحدهما لا بعينه .
گوييم كه اين تبادر ممنوع است و عدول بر خلاف اصل است ، غايت امر ، اين است

133