تباين است و تمايز به محض نيت است .
و اين از قبيل آن نيست كه نماز در مسجد كردن مستحب است كه اين استحباب ، امر خارج مقارن عبادت ، است نه داخل در ماهيت ، پس هر گاه كسى به اعتقاد اين كه آن موضع مسجد است شروع كرد به نماز از براى ادراك فضيلت نماز در مسجد و در بين نماز معلومش شد كه آنجا مسجد نيست ، اينجا نماز صحيح است چون در مسجد بودن جزء ماهيت نيست . و به هر حال محض نيت جماعت منشأ حصول تباين مىشود واحد متباينين موجب امتثال از ديگرى نمىشود و از اين جهت است كه در مواضع عدول از نمازى به نماز ديگر ، اقتصار مىكنيم به مورد نص . و ظاهر اين است كه مسئله از غايت وضوح محتاج به بيان نيست و اين كه در اول وهله ، مكلف مخير است ما بين نماز جماعت و فرادى و جماعت افضل فردين است ، لازم نمىآيد كه بعد از دخول در احد فردين به آن تخيير باقى باشد . خصوصا در وقتى كه بتوان اين را آن كرد به سبب حصول مميزات خارجتا در خارج .
< / السؤال = 3380 > < السؤال = 2796 > < السؤال = 2797 > < السؤال = 2800 > 292 : سؤال : در دو ركعت آخر ، آيا بر مأموم لازم است ذكر يا قرائت يا نه ؟ و هر گاه لازم باشد عمدا يا جهلا ترك نمايد ، نماز او باطل است يا صحيح ؟
جواب : احوط بلكه اظهر اين است كه ترك نكند قرائت يا ذكر را به اينكه ساكت بماند و احوط بلكه اظهر اين است كه قرائت را ترك كند ، خصوصا در نماز جهريه و اكتفا به ذكر كند و احوط اين است كه به مطلق ذكر اكتفا نكند ، اگر چه اظهر كفايت آن است بلكه بهتر آن است كه تسبيحات اربع بگويد و آن را هم سه مرتبه بگويد .
< / السؤال = 2800 > < / السؤال = 2797 > < / السؤال = 2796 > < السؤال = 3397 > 293 : سؤال : هر گاه مأموم در ركعت آخر به امام نرسد و قرائت بر او واجب باشد و وقت او وفا ننمايد كه قرائت را تمام نمايد ، متابعت امام نمايد يا قصد انفراد نموده ، قرائت را تمام نمايد ؟
جواب : هر گاه مظنه دارد كه وقت ، وفا مىكند به حمد و سوره يا به حمد تنها ، شروع كند به خواندن و هر گاه در بين قرائت ، امام به ركوع رود ، حمد را تمام كند و ملحق شود به امام ، هر چند ركوع را با او در نيابد و هر گاه جزم دارد يا مظنه دارد كه

129