إسم الكتاب : جامع الشتات ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 451)

تقريبى " ولهذا اجمعنا على انه لو اوقع افعالا بنية ركعة معينة من الصلاة فتبين انه في غيرها صحت صلوته مع ان الترتيب بين الافعال واجب " ، و در آنجا سخنهاى ديگر هم گفته است كه مناسب اين مقام است .
وايضا بنابر تحقيق كه نيت همان " داعى بر فعل " است ، او را بر اين ركعت وا داشته و آنكه افعال ركعت ديگر را در آن بجا آورده مقتضاى اخطار ببال است ، مثل اين كه تكبير گفت به قصد نماز ظهر و سهولا در هر دو ركعت تسبيحات اربع خواند به گمان اخيرتين و بعد از سلام در ركعت دوم ، به خاطرش آمد ، بر مىخيزد و دو ركعت ديگر را به تسبيح يا حمد تنها مىخواند . وايضا اطلاقات و " ترك استفصال " هم دلالت دارد .
< / السؤال = 3790 > < السؤال = 2157 > < السؤال = 2719 > 260 - سؤال : از آخر وقت مقدار چهار ركعت كامل الاجزاء باقى است ، هرگاه مصلى اقتصار به حمد تنها نمايد پنج ركعت را در مىيابد و هرگاه با سوره بخواند چهار ركعت را ، آيا چنين وقت مختص است يا مشترك ، و مصلى چه كند ؟
جواب : وقت مختص است و بايد سوره را بخواند ، چون اظهر واشهر وجوب است .
< / السؤال = 2719 > < / السؤال = 2157 > < السؤال = 2202 > 261 - سؤال : اگر كسى شك در خروج وقت نماز داشته باشد ، بعد از آنكه علم به دخول داشت ، آيا وقت را مستصحب مىتواند داشت يا نه . در صورتى كه تشكيك به جهت مانعى باشد مانند ابر ، يا بدون مانع ، با امكان علم به پرسش از غير ، يا ملاحظه كردن خودش ، يا بدون امكان ؟
جواب : در صورت حصول مانع ، مثل ابر و غبار يا محبوس بودن وعدم امكان استعلام و امثال آنها ، اشكالى نيست در جواز اكتفاء به استصحاب ، و اين معنى كه به قصد ادا بكند ، و اما در صورت عدم مانع و امكان استعلام حال ، پس دور نيست كه در آن نيز اكتفا به استصحاب كند و به قصد ادا بكند و دور نيست كه هرگاه چنين باشد نيت را مرددا كند ، يعنى اين نماز را مىكنم اگر وقت باقى است و الا قضاى همين نماز باشد و بهتر اين است كه در صورت اول ، يعنى آنكه مانع موجود باشد ، همچنين كند .
و از اين باب است آن صحرتى كه خوف دارد كه به سبب استعلام ، وقت در رود ، مثل كسى كه از خواب بيدار شود و مظنه طلوع آفتاب كند و خوف دارد كه هرگاه به

115