إسم الكتاب : توضيح المسائل مراجع ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 988)

( 23 ) سيستانى : آن كه از جهت تشنگى مضمضه كند . . ( 24 ) خويى ، تبريزى ، زنجانى : و همچنين است بنا بر احتياط واجب اگر مضمضه براى وضوى غير نماز واجب باشد . .
گلپايگانى ، صافى : آن كه براى خنك شدن ، مضمضه كند يعنى آب در دهان بگرداند و بىاختيار فرو رود و اگر بىجهت مضمضه كند و فرو رود احتياط لازم قضا است . . ( 25 ) خوئى ، تبريزى ، زنجانى : براى وضوى نماز واجب مضمضه كند . .
سيستانى : براى غير جهت تشنگى مثل مواردى كه مضمضه در آن جاها مستحب است مانند وضو مضمضه كند . . ( 26 ) مكارم : [ نهم ] : هر گاه براى خنك شدن ، يا بدون هدف ، آب در دهان بگرداند و بىاختيار فرو رود بايد قضا كند ، اما اگر فراموش كرده كه روزه است و آب را فرو برد قضا ندارد ، همچنين اگر براى وضو آب در دهان كند و بىاختيار فرو رود قضا بر او واجب نيست .
[ دهم ] : كسى كه با همسر خود بازى كند بدون اين كه قصد استمناء داشته باشد و منى از او خارج شود ، ولى اگر اطمينان داشت كه با اين كار منى خارج نمىشود و تصادفاً خارج شد روزه‌اش صحيح است و قضا ندارد .
خوئى ، تبريزى : [ و دهم ] : آن كه كسى از جهت اكراه يا اضطرار يا تقيه افطار كند لازم است قضا نمايد و كفاره واجب نيست .
فاضل : [ و دهم ] : آن كه با زن خود شوخى كند و بىاختيار منى از او بيرون آيد ، با اين كه از اوّل قصد نداشته ، و عادتاً هم با شوخى كردن منى خارج نمىشده ، به نحوى كه مطمئن بوده كه منى خارج نمىشود به احتياط واجب قضا لازم است .
سيستانى : [ و دهم ] : آن كه كسى از جهت اكراه يا اضطرار يا تقيه افطار كند . اگر مورد اكراه و تقيه خوردن يا آشاميدن يا جماع باشد و همچنين در غير آنها بنا بر احتياط واجب .
صافى : [ و دهم ] : آن كه روزه دار از جهت اكراه يا اضطرار يا تقيه افطار كند كه در اين صورت لازم است قضا نمايد و كفاره ندارد .
زنجانى : [ و هفتم ] : آن كه افطار كردن به جهتى ؛ چون اكراه يا اضطرار يا تقيه يا رعايت واجب مهمتر يا مساوى ، جايز يا واجب باشد . [ هشتم ] : اگر در سحر ماه رمضان افق ، ابرى باشد و افطار كند ، بعد معلوم شود كه در روز ، افطار كرده است ، بايد روزه آن روز را قضا نمايد ؛ هر چند يقين داشته كه صبح نشده است . [ نهم ] : آن كه در سحر ماه رمضان افق ، صاف باشد و بدون نگاه كردن به افق ، غذا بخورد يا نگاه كرده و در حالى كه ترديد داشته كه صبح شده يا نه ، غذا بخورد ، بعد معلوم شود صبح بوده است ، ولى كسى كه در ماه رمضان به افق صاف نگاه مىكند و مطمئن شود كه صبح نشده و غذا بخورد ، بعد معلوم مىشود كه صبح بوده است ، روزه‌اش صحيح است . [ دهم ] : اگر در ماه رمضان با اطمينان به رسيدن مغرب ، يكى از مفطرات را مرتكب شود ، بعد معلوم شود مغرب نبوده است بنا بر احتياط واجب بايد روزهء آن روز را قضا

941