زنجانى : و بنا بر احتياط واجب يك نفر عادل كافى نيست .
فاضل : مشروط بر آن كه خبر و شهادت آنها حسى باشد مثل اين كه شهادت بدهد كه سايهء شاخص بعد از كم شدن شروع به زياد شدن نموده است . اذان شخص وقت شناس و مورد اطمينان نيز كافى است .
بهجت : مسأله در حال توانايى بر تحصيل علم ، موقعى انسان مىتواند مشغول نماز شود كه يقين كند وقت داخل شده است ؛ و يا اين كه بنا بر اظهر شخص عادلى كه آشنا با اوقات نماز است اذان بگويد و يا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند .
< صفحة فارغة > [ مسأله 743 نابينا و كسى كه در زندان است ] < / صفحة فارغة > مسأله 743 نابينا و كسى كه در زندان است و مانند اينها بنا بر احتياط واجب بايد تا يقين به داخل شدن وقت نكنند مشغول نماز نشوند ، ولى اگر انسان به واسطهء ابر يا غبار و مانند اينها كه براى همه مانع از يقين كردن است ، نتواند در اول وقت نماز ، به داخل شدن وقت يقين كند ، چنانچه گمان داشته باشد كه وقت داخل شده ، مىتواند مشغول نماز شود . گلپايگانى : مسأله اگر به واسطهء ابر يا غبار نتواند در اوّل وقت نماز ، به داخل شدن وقت يقين كند ، چنانچه گمان داشته باشد كه وقت داخل شده مىتواند مشغول نماز شود لكن احتياط مستحبّ آن است كه نماز را تأخير بيندازد تا يقين كند وقت داخل شده است ولى در موانع غير عامّه مثل نابينايى و زندانى بودن احتياط لازم اكتفا نكردن به ظنّ است .
خوئى ، تبريزى : ولى در چيزهايى كه نسبت به شناختن وقت ، مانع شخصى باشد مثل نابينايى و در زندان بودن ، احتياط واجب آن است كه نماز را تأخير بيندازد تا يقين ( خوئى : يا اطمينان ) كند كه وقت داخل شده است .
صافى : در مواقع غير عادّى . .
سيستانى : مسأله اگر به واسطه مانع شخصى مانند نابينايى يا در زندان بودن نتواند در اول وقت نماز به داخل شدن وقت يقين كند بايد نماز را به تأخير بيندازد تا يقين يا اطمينان كند كه وقت داخل شده است ، و همچنين است بنا بر احتياط لازم اگر مانع از يقين به داخل شدن وقت از موانع عمومى از قبيل ابر و غبار و مانند اينها باشد .
مكارم : مسأله كسانى كه به واسطهء وجود مانع در آسمان ( مانند ابر و غبار ) و يا گرفتارى در زندان و يا نداشتن بينايى چشم نمىتوانند يقين به دخول وقت پيدا كنند ، چنانچه گمان قوى داشته باشند ، مىتوانند مشغول نماز شوند .
زنجانى : مسأله اگر به جهتى ؛ مانند وجود ابر يا غبار ، در اول وقت نماز به داخل شدن وقت اطمينان شخصى يا نوعى حاصل نشود ، بنا بر احتياط واجب بايد نماز را به تأخير انداخت تا اطمينان شخصى يا نوعى پيدا شود ، يا دو مردِ عادل به داخل شدن وقت خبر دهند ؛ به ويژه در مواردى كه نسبت به شناختن وقت مانع شخصى وجود داشته باشد ، مثلًا به واسطهء نابينايى يا بودن در زندان نتواند در اول وقتِ نماز به داخل شدن وقت ، اطمينان كند .

412