باشد . بلى در صورتى كه افرادى كه گوش دادن خطبه بر آنها واجب است به زبان عربى آشنا نباشند احوط اين است كه موعظه را به زبان آنها تكرار كند ، بلكه لزوم آن خالى از قوّت نيست زيرا كه موعظه و توصيه به تقوى بر زبانى كه مستمع معنى آن را نفهمد صدق نمىكند .
مسأله 10 كسى كه نمىتواند خطبه را به زبان عربى بخواند بايد ياد بگيرد ، و اگر نتواند ياد بگيرد وجوب خطبه به غير عربى و كفايت آن مشكل است لكن احتياط اين است كه خطبه را به غير عربى خوانده و نماز جمعه را بخواند و بعد نماز ظهر را هم به جا آورد .
مسأله 11 اظهر جواز تقديم خطبه است بر زوال به نحوى كه مقارن فراغت از خطبه ظهر شود ، لكن احتياط آن است كه خطبه را بعد از زوال بخواند .
مسأله 12 هر گاه نماز جمعه را پيش از خطبه به جا آورد اگر چه از روى فراموشى باشد صحيح نيست و در اين صورت براى نماز جمعهء بعدى به دو خطبه‌اى كه بعد از نماز اوّل خوانده شده ( اگر موالات بهم نخورده باشد ) مىتوان اكتفا كرد و تكرار آنها لازم نيست .
مسأله 13 أحوط اگر أقوى نباشد اين است كه امام خودش خطبه ها را بخواند ، و در صورتى كه ديگرى خطبه را بخواند هر چند به جهت نبودن امامى كه خطبه را بخواند ، اكتفاء به آن خطبه محلّ تأمّل است و احتياط اين است كه نماز ظهر نيز خوانده شود .
مسأله 14 على الأظهر واجب است كسى كه خطبه را مىخواند ايستاده باشد .
مسأله 15 ظاهر اين است كه در حال خواندن هر دو خطبه طمأنينه واجب نباشد .
مسأله 16 واجب است بين دو خطبه به مقدارى نشستن فاصله شود ، و احوط آن است كه آن نشستن مختصر و كم باشد ، و بنا بر اقوى طمأنينه در آن واجب نيست .
مسأله 17 سزاوار است در هر دو خطبه طهارت و استقرار مراعات شود ، و بجز مطالب خطبه سخنى نگويد و خنده و گريه نكند و سائر شرايط نماز را رعايت نمايد بجز استقبال كه در حال خطبه مستحب است امام رو به مأمومين بايستد .
مسأله 18 احوط آن است كه خطيب صداى خود را به قدر متعارف بلند كند تا در صورت امكان همه يا بيشتر مأمومين صدا را بشنوند و از مواعظ او استفاده نمايند .
مسأله 19 جايز است خطيب از خطبه‌اى دست برداشته و خطبهء ديگرى را شروع كند و قطع خطبه مانند قطع نماز حرام نيست .
مسأله 20 خطيب مىتواند از خطبه دست برداشته و در جماعت ديگرى شركت كند مادامى كه شروع به نماز نكرده باشد .
مستحبّات نماز جمعه براى امام جمعه چند چيز مستحبّ است كه ذيلا بيان مىشود : ( 1 ) در حال خطبه خواندن امام رو به مردم بايستد . ( 2 ) بليغ و توانا در سخن گفتن و موقع شناس باشد . ( 3 ) مواظب بر نمازهاى خود در وقتشان باشد . ( 4 ) بر انجام اوامر الهى حتّى مستحبّات حريص باشد . ( 5 ) نواهى الهى حتّى مكروهات را ترك نمايد . ( 6 ) از شبهات اجتناب نمايد . ( 7 ) از سخنان بيهوده خوددارى كند

864