بدهد و در دادن زكات ، خويشان خود را بر ديگران ، و اهل علم و كمال را بر غير آنان و كسانى را كه اهل سؤال نيستند ، بر اهل سؤال مقدم بدارد ، ولى اگر دادن زكات به فقيرى از جهت ديگرى بهتر باشد ، مستحب است زكات را به او بدهد .
( مسأله 1982 ) بهتر است زكات را آشكار و صدقه مستحبى را مخفى بدهند .
( مسأله 1983 ) اگر در شهر كسى كه مىخواهد زكات بدهد مستحقى نباشد ، و نتواند زكات را به مصرف ديگرى هم كه براى آن معين شده برساند ، چنانچه اميد نداشته باشد كه بعدا مستحق پيدا كند بايد زكات را به شهر ديگر ببرد ، و به مصرف زكات برساند ، و مىتواند مخارج بردن به آن شهر را از زكات بردارد ، و اگر زكات تلف شود ضامن نيست .
( مسأله 1984 ) اگر در شهر خودش مستحق پيدا شود ، مىتواند زكات را به شهر ديگر ببرد ، ولى مخارج بردن به آن شهر را بايد از خودش بدهد و اگر زكات تلف شود ضامن است ، مگر آن كه به امر حاكم شرع برده باشد .
( مسأله 1985 ) اجرت وزن كردن و پيمانه نمودن گندم و جو و كشمش و خرمائى را كه براى زكات مىدهد با خود او است .
( مسأله 1986 ) كسى كه ( 2 ) مثقال و ( 15 ) نخود نقره يا بيشتر از بابت زكات بدهكار است بنابر احتياط مستحب كمتر از ( 2 ) مثقال و ( 15 ) نخود نقره بيك فقير ندهد و نيز اگر غير نقره چيز ديگرى مثل گندم و جو بدهكار باشد و قيمت آن به ( 2 ) مثقال و ( 15 ) نخود نقره برسد بنابر احتياط مستحب به يك فقير كمتر از آن ندهد .
( مسأله 1987 ) مكروه است انسان از مستحق درخواست كند كه زكاتى را كه از او گرفته به او بفروشد ولى اگر مستحق بخواهد چيزى را كه گرفته بفروشد ، بعد از آن كه به قيمت رساند ، كسى كه زكات را به او داده در خريدن آن بر ديگران مقدم است .

343