( مسأله 1974 ) انسان نمىتواند زكاتى را كه كنار گذاشته براى خود بردارد و چيز ديگرى بجاى آن بگذارد .
( مسأله 1975 ) اگر از زكاتى كه كنار گذاشته منفعتى حاصل شود ، مثلا گوسفندى كه براى زكات گذاشته بره بياورد ، مال فقير است .
( مسأله 1976 ) اگر موقعى كه زكات را كنار مىگذارد مستحقى حاضر باشد ، بهتر است زكات را به او بدهد ، مگر كسى را در نظر داشته باشد ، كه دادن زكات به او از جهتى بهتر باشد .
( مسأله 1977 ) اگر بدون اجازه حاكم شرع با مالى كه براى زكات كنار گذاشته تجارت كند و ضرر نمايد ، نبايد چيزى از زكات كم كند ، ولى اگر منفعت كند ، بايد آن را به مستحق بدهد .
( مسأله 1978 ) اگر پيش از آن كه زكات بر او واجب شود ، چيزى بابت زكات به فقير بدهد ، زكات حساب نمىشود ، و بعد از آن كه زكات بر او واجب شد ، اگر چيزى را كه به فقير داده از بين نرفته باشد ، و آن فقير هم به فقر خود باقى باشد ، چيزى را كه به او داده بابت زكات حساب كند .
( مسأله 1979 ) فقيرى كه مىداند زكات بر انسان واجب نشده ، اگر چيزى بابت زكات بگيرد و پيش او تلف شود ضامن است پس موقعى كه زكات بر انسان واجب مىشود ، اگر آن فقير به فقر خود باقى باشد ، مىتواند عوض چيزى را كه به او داده بابت زكات حساب كند .
( مسأله 1980 ) فقيرى كه نمىداند زكات بر انسان واجب نشده اگر چيزى بابت زكات بگيرد ، و پيش او تلف شود ، ضامن نيست و انسان نمىتواند عوض آن را بابت زكات حساب كند .
( مسأله 1981 ) مستحب است زكات گاو و گوسفند و شتر را به فقيرهاى آبرومند

342