( مسأله 1988 ) اگر شك كند زكاتى را كه بر او واجب بوده داده يا نه و مال زكات دار موجود باشد بايد زكات را بدهد ، هر چند شك او براى زكات سالهاى پيش بوده باشد ، و اگر عين تلف شده ، زكاتى بر او نيست هر چند از سال حاضر باشد .
( مسأله 1989 ) فقير نمىتواند ، زكات را به كمتر از مقدار آن صلح كند ، يا چيزى را گرانتر از قيمت آن بابت زكات قبول نمايد ، يا زكات را از مالك بگيرد و به او ببخشد ولى كسى كه زكات زيادى بدهكار است و فقير شده و نمىتواند زكات را بدهد ، چنانچه توبه كند ، فقير مىتواند زكات را از او بگيرد و به او ببخشد .
( مسأله 1990 ) انسان مىتواند از زكات قرآن يا كتاب دينى يا كتاب دعا بخرد و وقف نمايد ، اگر چه بر اولاد خود و بر كسانى وقف كند كه خرج آنان بر او واجب است . و نيز مىتواند توليت وقف را براى خود يا اولاد خود قرار دهد .
( مسأله 1991 ) انسان نمىتواند از زكات ملك بخرد و بر اولاد خود يا بر كسانى كه مخارج آنان بر او واجب است وقف نمايد كه عايدى آن را به مصرف مخارج خود برسانند .
( مسأله 1992 ) انسان مىتواند براى رفتن به حج و زيارت و مانند اينها از سهم سبيل الله زكات بگيرد ، اگر چه فقير نباشد يا اين كه به مقدار خرج سالش زكات گرفته باشد .
( مسأله 1993 ) اگر مالك فقيرى را وكيل كند كه زكات مال او را بدهد چنانچه آن فقير يقين نداشته باشد كه قصد مالك اين بوده كه خود آن فقير از زكات بر ندارد ، مىتواند به مقدارى كه به ديگران مىدهد براى خودش نيز بردارد .
( مسأله 1994 ) اگر فقير شتر و گاو و گوسفند و طلا و نقره را بابت زكات بگيرد چنانچه شرطهائى كه براى واجب شدن زكات گفته شد در آنها جمع شود ، بايد زكات آنها را بدهد .

344