باشد ، بنابر احتياط واجب ، نمىتواند خوراك و پوشاك و سائر نفقات واجبه او را از خمس بدهد ولى اگر مقدارى خمس به او بدهد كه به مصرف ديگرى ( ( غير از نفقات واجبه ) ) برساند مانعى ندارد .
( مسأله 1852 ) سيد فقيرى كه مخارجش بر ديگرى واجب است و او نمىتواند مخارج آن سيد را بدهد يا دارد و نمىدهد مىشود خمس داد .
( مسأله 1853 ) احتياط واجب آنست كه بيشتر از مخارج يك سال به يك سيد فقير خمس ندهند .
( مسأله 1854 ) اگر در شهر انسان سيد مستحقى نباشد و يقين يا اطمينان داشته باشد كه بعدا نيز پيدا نمىشود ، يا نگهدارى خمس تا پيدا شدن مستحق ممكن نباشد ، بايد خمس را به شهر ديگر ببرد و به مستحق برساند ، و مىتواند مخارج بردن آن را از خمس بردارد . و اگر خمس از بين برود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده ، بايد عوض آن را بدهد و اگر كوتاهى نكرده ، چيزى بر او واجب نيست .
( مسأله 1855 ) هر گاه در شهر خودش مستحقى نباشد اگر چه يقين يا اطمينان داشته باشد كه پيدا مىشود و نگهدارى خمس تا پيدا شدن مستحق ممكن باشد ، مىتواند خمس را به شهر ديگر ببرد و چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى نكند ، و تلف شود ، نبايد چيزى بدهد . ولى نمىتواند مخارج بردن آن را از خمس بردارد .
( مسأله 1856 ) اگر در شهر خودش مستحق پيدا شود ، باز هم مىتواند خمس را به شهر ديگر ببرد ، و به مستحق برساند ، ولى مخارج بردن آن را بايد از خودش بدهد و در صورتى كه خمس از بين برود ، اگر چه در نگهدارى آن كوتاهى نكرده باشد ضامن است .
( مسأله 1857 ) اگر به امر حاكم شرع خمس را به شهر ديگر ببرد ، و از بين برود لازم نيست دوباره خمس بدهد . و هم چنين است اگر به كسى بدهد ، كه از طرف حاكم شرع وكيل بوده كه خمس را بگيرد و از آن شهر به شهر ديگر ببرد .

321