( مسأله 1791 ) اگر در يك سال منفعتى نبرد ، نمىتواند مخارج آن سال را از منفعتى كه در سال بعد مىبرد كسر نمايد .
( مسأله 1792 ) اگر در اول سال منفعتى نبرد ، و از سرمايه خرج كند ، و پيش از تمام شدن سال منفعتى به دستش آيد ، نمىتواند مقدارى را كه از سرمايه برداشته از منافع كسر كند و فقط مؤنه ( مصارف ) تجارت را مىتواند از او كسر كند .
( مسأله 1793 ) اگر مقدارى از سرمايه در تجارت و مانند آن از بين برود و از باقيمانده آن منافعى ببرد كه از خرج سالش زياد بيايد مىتواند مقدارى را كه از سرمايه كم شده از منافع كسر نمايد .
( مسأله 1794 ) اگر غير از سرمايه چيز ديگرى از مالهاى او از بين برود ، نمىتواند از منفعتى كه به دستش مىآيد آن چيز را تهيه كند ، ولى اگر در همان سال به آن چيز احتياج داشته باشد ، مىتواند در بين سال از منافع كسب آن را تهيه نمايد .
( مسأله 1795 ) اگر در تمام سال منفعتى نبرد و براى مخارج خود قرض كند ، مىتواند از منافع سالهاى بعد مقدار قرض خود را بدهد و هم چنين اگر در اول سال براى مخارج خود قرض كند و پيش از تمام شدن سال منفعتى ببرد مىتواند مقدار قرض خود را از آن منفعت اداء نمايد بلى اگر قرض را اداء ننمود تا آن كه سال بر منفعت گذشت بايد بدون كسر مقدار آن قرض خمس آن منفعت را بدهد مگر اين كه قرض بعد از منفعت كردن بوده و براى مؤنه سالش باشد كه در اين صورت كسر آن حتى بعد از گذشتن سال خالى از وجه نيست .
( مسأله 1796 ) اگر براى زياد كردن مال يا خريدن ملكى كه به آن احتياج ندارد ، قرض كند ، نمىتواند از منافع كسب آن قرض را اداء نمايد بلى اگر مالى را كه قرض كرده و چيزى را كه از قرض خريده از بين برود و ناچار شود كه قرض خود را بدهد اداء آن قرض از منافع سال بعد مانعى ندارد . و اگر خمس بواسطه تلف شدن مالى كه خمس آن را نداده بود يا بواسطه دستگردان با حاكم شرع يا وكيل او دين شود اداء آن از منافع سال بعدى از مؤنة حساب نمىشود و لازم است منفعتى را كه با آن اداء قرض خمس مىكند تخميس كند .
( مسأله 1797 ) انسان مىتواند خمس هر چيز را از همان چيز بدهد يا به مقدار

311