خريد منزل و عروسى و جهيزيه دختر و زيارت و مانند اينها مىرساند ، در صورتى كه از شأن او زياد نباشد ، و زياده روى هم نكرده باشد ، خمس ندارد .
( مسأله 1785 ) مالى را كه انسان به مصرف نذر و كفاره مىرساند ، جزء مخارج ساليانه است ، و نيز مالى را كه به كسى مىبخشد يا جائزه مىدهد ، در صورتى كه از شأن او زياد نباشد ، از مخارج ساليانه حساب مىشود .
( مسأله 1786 ) اگر انسان در شهرى باشد كه معمولا هر سال مقدارى از جهيزيه دختر را تهيه مىكنند ، چنانچه در بين سال از منافع آن سال جهيزيه‌اى بخرد و از شأنش هم زياد نباشد بنا بر احتياط ( واجب ) لازم خمس آن را بدهد . و اگر از شأنش زياد باشد يا از منافع آن سال در سال بعد جهيزيه تهيه نمايد ، بايد خمس آن را بدهد .
( مسأله 1787 ) مالى را كه خرج سفر حج و زيارتهاى ديگر مىكند از مخارج سالى حساب مىشود كه در آن سال خرج كرده ، و اگر سفر او تا مقدارى از سال بعد طول بكشد ، آنچه در سال بعد خرج مىكند ، بايد خمس آن را بدهد .
( مسأله 1788 ) كسى كه از كسب و تجارت فائده‌اى برده اگر مال ديگرى هم دارد كه خمس آن واجب نيست مىتواند مخارج سال خود را فقط از فائده كسبش صرف كند .
( مسأله 1789 ) آذوقه‌اى كه براى مصرف سالش از منافع كسبش خريده ، اگر در آخر سال زياد بيايد ، بايد خمس آن را بدهد . و چنانچه بخواهد قيمت آن را بدهد ، در صورتى كه قيمتش از وقتى كه خريده زياد شده باشد ، بايد قيمت آخر سال را حساب كند .
( مسأله 1790 ) اگر از منفعت كسب پيش از دادن خمس اثاثيه‌اى براى منزل بخرد ، هر وقت احتياجش از آن بر طرف شد ، لازم نيست كه خمس آن را بدهد و همچنين است زيور آلات زنانه ، در صورتى كه وقت خريدن ، زينت كردن زن با آنها نگذشته باشد .

310