( مسأله 1293 ) كسى كه در سفر در اختيار ديگرى است مانند نوكرى كه با آقاى خود مسافرت مىكند ، چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است ، بايد نماز را شكسته بخواند ، و اگر نداند ، نماز را تمام بجا آورد ، و پرسيدن لازم نيست .
( مسأله 1294 ) كسى كه در سفر در اختيار ديگرى است ، اگر بداند يا گمان داشته باشد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مىشود بايد نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1295 ) كسى كه در سفر در اختيار ديگرى است ، اگر شك دارد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مىشود يا نه ، بايد نماز را تمام بخواند ، ولى چنانچه احتمال جدا شدن او در نظر مردم بجا نباشد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
شرط سوم - آن كه در بين راه از قصد خود برنگردد ، پس اگر پيش از رسيدن به چهار فرسخ از قصد خود برگردد ، يا مردد شود ، بايد نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1296 ) اگر بعد از رسيدن به چهار فرسخ از مسافرت منصرف شود ، چنانچه تصميم داشته باشد كه همانجا بماند يا بعد از ده روز برگردد يا در برگشتن و ماندن مردد باشد ، بايد نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1297 ) اگر بعد از رسيدن به چهار فرسخ از مسافرت منصرف شود ، و تصميم داشته باشد كه برگردد ، بايد نماز را شكسته بخواند ، اگر چه بخواهد كمتر از ده روز در آنجا بماند .
( مسأله 1298 ) اگر براى رفتن به محلى كه هشت فرسخ است حركت كند و بعد از رفتن مقدارى از راه ، بخواهد جاى ديگرى برود ، چنانچه از محل اولى كه حركت كرده تا جائى كه مىخواهد برود ، هشت فرسخ باشد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1299 ) اگر بعد از آن كه چهار فرسخ رفت مردد شود كه بقيه هشت فرسخ را برود يا بدون اين كه ده روز در جائى بماند به محل خود برگردد ، چه در موقعى

231