است از بدهكار اجازه بگيرد و اگر دسترسى به او نداشته بايد براى فروش آن از حاكم شرع اجازه بگيرد و در هر دو صورت اگر زيادى داشته باشد بايد زيادى را به بدهكار بدهد .
( مسأله 2318 ) اگر بدهكار غير از خانه‌اى كه در آن نشسته و چيزهائى كه مانند اثاثيه محل احتياج او است ، چيز ديگرى نداشته باشد ، طلبكار نمىتواند طلب خود را از او مطالبه كند ولى اگر مالى را كه گرو گذاشته اگر چه خانه و اثاثيه باشد ، طلبكار مىتواند بفروشد و طلب خود را بردارد .
احكام ضامن شدن ( مسأله 2319 ) اگر انسان بخواهد ضامن شود كه بدهى كسى را بدهد ضامن شدن او در صورتى صحيح است كه به هر لفظى اگر چه عربى نباشد يا به عملى به طلبكار بفهماند كه من ضامن شده‌ام طلب تو را بدهم و طلبكار هم رضايت خود را بفهماند ، و راضى بودن بدهكار شرط نيست .
( مسأله 2320 ) ضامن و طلبكار بايد مكلف و عاقل باشند و كسى هم آنها را مجبور نكرده باشد و نيز بايد سفيه نباشند و طلبكار هم مفلس نباشد ، ولى اين شرطها در بدهكار نيست مثلا اگر كسى ضامن شود كه بدهى بچه يا ديوانه را بدهد صحيح است .
( مسأله 2321 ) هر گاه كسى كه ضمانت مىنمايد چنين بگويد اگر بدهكار قرض تو را نداد من مىدهم به اين معنى كه بالفعل عهده‌دار قرض شود كه در صورت ندادن بدهكار ، از عهده بر آيد بعيد نيست ضمان صحيح باشد و طلبكار در صورت ندادن بدهكار ، بتواند از ضامن مطالبه نمايد .
( مسأله 2322 ) اگر كسى بخواهد از ديگرى قرض كند و شخصى به قرض دهنده بگويد كه من ضامن قرض هستم بعيد نيست در صورتى كه قرض گيرنده اداء نكند بعيد نيست طلبكار بتواند از ضامن مطالبه كند .

406