آروغ زدن چيزى كه خوردنش حرام است - مثل خون - به دهان او بيايد و عمدا فرو ببرد ، روزه اش باطل و بايد قضاى آن روز را بگيرد ، و بنابر احتياط واجب كفاره ء جمع بدهد .
مسأله 1680 - اگر نذر كند كه روز معينى را روزه بگيرد ، چنانچه در آن روز عمدا روزه ء خود را باطل كند ، بايد كفاره بدهد ، و كفاره ء مخالفت نذر كفاره ء مخالفت قسم است كه در مسألهء " 2734 " خواهد آمد .
مسأله 1681 - اگر روزه دار به گفتهء كسى كه مى گويد مغرب شده و قول او شرعا معتبر نيست ، افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است ، يا شك كند كه مغرب بوده است يا نه ، قضا و كفاره بر او واجب مى شود .
مسأله 1682 - كسى كه عمدا روزه ء خود را باطل كرده ، اگر بعد از ظهر مسافرت كند ، يا پيش از ظهر براى فرار از كفاره سفر نمايد ، كفاره از او ساقط نمى شود ، و همچنين است - بنابر اقوى - اگر مسافرت براى او قبل از ظهر پيش آمد كند .
مسأله 1683 - اگر عمدا روزه ء خود را باطل كند و بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود ، بنابر احتياط كفاره بر او واجب است .
مسأله 1684 - اگر يقين يا اطمينان كند و يا بينه قائم شود كه روز اول ماه رمضان است و عمدا روزه ء خود را باطل كند ، و بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده ، كفاره بر او واجب نيست .
مسأله 1685 - اگر انسان شك كند كه آخر ماه رمضان است يا اول شوال و عمدا روزه ء خود را باطل كند ، بعد معلوم شود كه اول شوال بوده كفاره بر او واجب نيست .
مسأله 1686 - اگر روزه دار در ماه رمضان با زن روزه دار خود جماع كند ، چنانچه زن را بر جماع اكراه كرده باشد ، كفاره ء روزه ء خودش و بنابر احتياط كفاره ء روزه ء زن را بايد بدهد ، و اگر زن به جماع راضى بوده بر هر كدام يك كفاره واجب مى شود .
مسأله 1687 - اگر زنى شوهر روزه دار خود را بر جماع اكراه نمايد ، واجب نيست كفاره ء روزه ء شوهر را بدهد .

501