ساير منظومه ها و كهكشانها حكايت از وحدت خالق آنها مى كند ، و تركيب اتم از هستهء مركزى و آنچه بر آن مدار مى گردد ، تا خورشيد و سيارات منظومهء شمسى ، تا كهكشانها نشان مى دهد كه خالق ذره و آفتاب و كهكشانها يكى است ( وهو الذى في السمآء إله وفي الارض إله وهو الحكيم العليم ) ( 1 ) ، ( يا أيها الناس اعبدوا ربكم الذى خلقكم والذين من قبلكم لعلكم تتقون - الذى جعل لكم الارض فرشا و السمآء بنآء وأنزل من السمآء مآء فأخرج به من الثمرت رزقا لكم فلا تجعلوا لله أندادا وأنتم تعلمون ) . ( 2 ) 5 - از امام ششم ( عليه السلام ) سؤال شد : چرا جايز نيست كه صانع عالم بيش از يكى باشد ؟
فرمود : اگر ادعا كنى كه دو تاست ، بايد بين آن دو فرجه اى باشد تا دو تا بشوند ، پس آن فرجه ثالث شد ، و اگر سه شدند ، باز بين آن سه دو فرجه لازم است تا سه تحقق پيدا كند ، پس آن سه پنج مى شود ، و همچنين عدد تا بى نهايت افزايش پيدا مى كند ، در نتيجه اگر خدا بيش از يكى باشد ، بايد خدايان نامتناهى در عدد موجود باشند . ( 3 ) 6 - أمير المؤمنين ( عليه السلام ) به فرزندش فرمود : " و اعلم يا بنى أنه لو كان لربك شريك لأتتك رسله ، ولرأيت آثار ملكه وسلطانه ، ولعرفت أفعاله وصفاته " . ( 4 ) و نتيجهء ايمان به وحدانيت پروردگار توحيد در عبادت است ، كه جز او كسى سزاوار پرستش نيست ، چون غير او هر كس كه باشد عبد و بنده است ( إن كل من في السموت والارض إلا ءاتى الرحمن عبدا ) ( 5 ) و عبوديت و عبادت

1 . سوره ء زخرف ، آيهء 84 ( و اوست آن كه در آسمان خداست و در زمين خداست و اوست حكيم دانا ) 2 . سوره ء بقره ، آيهء 21 ، 22 ( اى مردم پرستش كنيد پروردگار خويش را آن كه بيافريد شما و پيشينيان از شما را شايد كه شما پرهيزكارى كنيد ، آن خدايى كه براى شما زمين را بساط گسترده كرد ، و آسمان را سقف افراشته نمود ، و نازل كرد از آسمان آبى را پس بيرون آورد به آن آب از ميوه ها رزقى براى شما ، پس براى خدا همتايان قرار ندهيد و حال آن كه مى دانيد ) 3 . بحار الانوار جلد 3 ، صفحهء 230 4 . نهج البلاغه ، رسائل أمير المؤمنين ( عليه السلام ) شماره ء 31 ، از وصاياى آن حضرت به امام حسن مجتبى ( عليه السلام ) ( بدان اى پسر من ، اگر براى پروردگار تو شريكى بود هر آينه فرستادگان او برايت مى آمدند وآثار ملك و سلطنت او را مى ديدى و كارها و صفات او را مى شناختى . ) 5 . سوره ء مريم ، آيهء 93 ( نيست آن كه در آسمان و زمين است مگر اين كه مى آيد خداى رحمان را به عبوديت و بندگى )

45