اول : آن كه انسان به نور عقل حجاب جهل و غفلت را بر طرف كند و ببيند كه وجود و كمالات هر موجود از خود و به خود او نيست ، و بيابد كه همه منتهى مى شود به ذات قدوسى كه ( هو الاول والاخر والظهر والباطن وهو بكل شئ عليم ) ( 1 ) ، ( هو الله الخلق البارئ المصور له الاسمآء الحسنى ) . ( 2 ) دوم : آن كه به وسيلهء طهارت و تقوى كدورت آلودگيها و رذايل نفسانى را از گوهر جان بزدايد ، كه بين خدا و بنده ء او جز حجاب جهل و غفلت و كدورت گناه حاجب و مانعى نيست ، كه بايد با جهاد علمى و عملى بر طرف شود ( والذين جهدوا فينا لنهدينهم سبلنا ) . ( 3 ) امام ششم ( عليه السلام ) به ابن ابى العوجاء فرمود : " ويلك وكيف احتجب عنك من اراك قدرته في نفسك ؟ نشؤك و لم تكن ، وكبرك بعد صغرك وقوتك بعد ضعفك ، وضعفك بعد قوتك ، وسقمك بعد صحتك ، وصحتك بعد سقمك ، ورضاك بعد غضبك ، وغضبك بعد رضاك ، وحزنك بعد فرحك ، وفرحك بعد حزنك ، وحبك بعد بغضك ، وبغضك بعد حبك ، وعزمك بعد إبائك ، وإباؤك بعد عزمك ، وشهوتك بعد كراهتك ، وكراهتك بعد شهوتك ، ورغبتك بعد رهبتك ، ورهبتك بعد رغبتك ، ورجائك بعد يأسك ، ويأسك بعد رجائك ، وخاطرك بما لم يكن في وهمك ، وعزوب ما انت معتقده من ذهنك ، وما زال يعد على قدرته التى في نفسى التى لا أدفعها حتى ظننت انه سيظهر فيما بينى وبينه " . ( 4 )

1 . سوره ء حديد ، آيهء 3 ( اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چيزى داناست ) 2 . سوره ء حشر ، آيهء 24 ( اوست خداوند آفريننده ء پديد آرنده ء صورت ساز ، براى اوست اسماء حسنى ) 3 . سوره ء عنكبوت ، آيهء 69 ( و آنان كه جهاد كردند در ما هر آينه هدايت مى كنيم البته آنان را به راه هاى خودمان ) 4 . بحار الانوار ، جلد 3 ، صفحهء 43 ( فرمود : واى بر تو ، و چگونه از تو پنهان شده است كسى كه قدرتش را در نفست به تو نشان داده است ، پديدار شدنت و حال آن كه نبودى ، و بزرگى تو را بعد از كوچگيت ، و قوت تو را بعد از ناتوانيت ، و ناتوانى تو را بعد از قوتت ، و مرض تو را بعد از صحتت ، و صحت تو را بعد از مرضت ، و رضايت تو را بعد از غضبت ، و غضب تو را بعد از رضايتت ، و حزن تو را بعد از شاديت ، و شادى تو را بعد از حزنت ، و دوستى تو را بعد از دشمنيت ، و دشمنى تو را بعد از دوستيت ، و عزم و تصميم تو را بعد از اباء و امتناعت ، واباء و امتناع تو را بعد از عزمت ، و شهوت و ميل تو را بعد از كراهتت ، و كراهت تو را بعد از شهوتت ، و رغبت تو را بعد از بيم و ترست ، و بيم و ترس تو را بعد از رغبتت ، و اميد تو را بعد از نا اميديت ، و نااميدى تو را بعد از اميدواريت ، و به خاطر آوردنت آنچه كه در وهم تو نبود ، و پنهان شدن از ذهنت آنچه به او معتقد بودى ، و همچنان آثار قدرت او را در خودم بر مى شمرد كه نمى توانستم سر از آن باز بزنم و ناديده بگيرم ، تا به جايى رسيد كه گمان كردم به زودى بين من و او نمايان مى شود )

41