بر وحى من ، از او بيرون مى آورم دعوت كننده ء به را هم ، و خزينه دار علمم ، حسن را ، وكامل مى كنم آن را به پسر او ، م ح م د ، كه رحمة للعالمين است ، بر اوست كمال موسى ، و بهاء عيسى ، و صبر ايوب ، در زمان او اولياى من ذليل مى شوند ، و سرهاى آنان را مانند سرهاى ترك و ديلم به يكديگر هديه مى كنند ، كشته مى شوند ، و سوزانده مى شوند ، و ترسان و بيمناك و هراسانند ، زمين به خونشان رنگين مى شود ، و نالهء زنانشان بلند مى شود ، آنان به حق اولياى من هستند ، به آنان هر فتنهء كور تاريكى و سختى را دفع مى كنم ، و به آنان زلزله ها كشف و سنگينيها و زنجيرها را دفع مى كنم ، آنانند كه بر آنان است صلوات از پروردگارشان و رحمت پروردگارشان ، و آنانند هدايت شدگان . " ( 1 ) بعد از اتمام حديث ، ابوبصير به عبد الرحمن بن سالم گفت : اگر در تمام روزگارت حديثى به جز اين حديث نشنوى ، همين يك حديث تو را كفايت مى كند ، و آن را از نا اهل پنهان بدار .
و ادلهء امامت ائمهء معصومين ( عليهم السلام ) بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد ، ولى به منظور معرفت مقام والاى امامت اين بحث را به ذكر روايتى ختم مى كنيم ، و آن روايتى است كه شيخ المحدثين محمد بن يعقوب كلينى از محمد بن يحيى ( كه نجاشى در شأن او مى گويد : شيخ اصحابنا في زمانه ، ثقة ، عين ، و قريب به شش هزار روايت نقل فرموده ) و او از احمد بن محمد بن عيسى ( شيخ القميين و وجههم وفقيههم غير مدافع ، و از اصحاب حضرت رضا و حضرت جواد و حضرت هادى ( عليهم السلام ) ) و او از حسن بن محبوب ( كه يكى از چهار ركن زمان خود و از فقهايى است كه اجماع بر صحت روايتى است كه از او به سند صحيح نقل شود ، و از اصحاب موسى بن جعفر وابى الحسن الرضا ( عليهما السلام ) است ) و او از اسحاق بن غالب ( كه گذشته از توثيق خاص كسى است كه مانند صفوان بن يحيى از او روايت كرده است ) و او از ابى عبد الله ( عليه السلام ) روايت كرده است در خطبه اى كه آن حضرت حال و صفات ائمه را ذكر مى كند ، و چون لطف خاصى در كلام امام ( عليه السلام ) است كه قابل وصف نيست ، قسمتى از متن حديث ذكر مى شود :

1 . اصول كافى ، جلد 1 ، صفحهء 528 ( باب ماجاء في الاثنى عشر )

140