" انفسنا " دليل خلافت بلافصل امير المؤمنين ( عليه السلام ) است ، زيرا با وجود نفس تنزيلى به نص كتاب كه امتداد وجود پيغمبر است جانشينى ديگرى معقول نيست .
آنچه ائمهء تفسير وحديث بر آن متفق هستند اين است كه مراد از ( أبنآءنا ) حسن و حسين ( عليهما السلام ) است ، و مراد از ( نسآءنا ) فاطمهء زهرا ( عليها السلام ) است ، و مراد از ( أنفسنا ) على بن ابى طالب ( عليه السلام ) است ، و در اين مورد حديثى را ذكر مى كنيم كه فخر رازى در تفسير آيه آورده است و خلاصه و مضمون قريب به مدلول آن اين است :
" چون رسول خدا دلايل را بر نصاراى نجران اقامه كرد ، و آنها بر جهل خود اصرار داشتند ، فرمود : خدا به من امر كرده كه اگر حجت را قبول نكنيد ، من با شما مباهله كنم ، گفتند : يا ابا القاسم بر مى گرديم و در كار خود نظر مى كنيم ، بعد نزد تو مى آييم ، چون بازگشتند به عاقب كه صاحب رأى آنها بود گفتند : يا عبد المسيح تو چه مى بينى ؟ گفت : اى جماعت نصارى ، شما معرفت پيدا كرديد كه محمد نبى مرسل است ، و كلام حق را در امر عيسى براى شما آورده ، به خدا قسم ، هرگز قومى با پيغمبرى مباهله نكردند كه كبير آنها زنده بماند و صغيرشان پرورش يابد ، اگر اين كار را بكنيد مستأصل مى شويد ، اگر اصرار داريد كه دست از دينتان بر نداريد با او وداع كنيد و به شهرهاى خود برگرديد .
رسول خدا بيرون آمد ، حسين را در آغوش ، و دست حسن را گرفته ، و فاطمه پشت سر آن حضرت ، وعلى پشت سر فاطمه و به آنها فرمود : كه چون دعا كردم شما آمين بگوييد .
اسقف نجران گفت : اى جماعت نصارى ، من چهره هايى را مى بينيم كه اگر از خدا بخواهند كوه را از جاى خود بر دارد ، به آن وجوه و رخساره ها از جا بر مى دارد ، مباهله نكنيد ، كه هلاك مى شويد ، و تا قيامت بر روى زمين نصرانى نخواهد ماند .
از مباهله شانه خالى كردند و به صلح راضى شدند ، پس از مصالحه رسول خدا ( صلى الله عليه وآله و سلم ) فرمود : قسم به كسى كه جانم به يد اوست هلاكت بر اهل نجران

130