نزديك شد ، اگر مباهله و ملاعنه مى كردند به صورت ميمون و خوك مسخ مى شدند ، و وادى بر آنها آتش و سال بر نصارى نمى گشت تا همگى هلاك مى شدند " و روايت شده چون آن حضرت در كسائى سياه بيرون آمد ، حسن را در آن داخل كرد ، بعد حسين را ، بعد فاطمه و بعد على را ، بعد فرمود : ( إنما يريد الله ليذهب عنكم الرجس أهل البيت ويطهركم تطهيرا ) سپس فخر مى گويد : " و اعلم ان هذه الرواية كالمتفق على صحتها بين اهل التفسير والحديث . " ( 1 ) هر چند مجال شرح آيه و اين حديث مورد اتفاق نيست ، ولى به دو نكته اشاره مى شود :
1 - هنگام خروج ، اين عده را زير كساء جمع كرد و آيهء تطهير خواند ، تا ثابت كند دعايى كه خرق عادت كند ، و اسباب طبيعى را از كار بيندازد ، و بى واسطه به ارادة الله آن خواسته محقق شود ، بايد از روح پاك از هر رجسى به درگاه سبوح قدوس بالا رود ( إليه يصعد الكلم الطيب ) ( 2 ) و آن طهارت كه اراده ء خدا به آن تعلق گرفته در نفوس اين عده يافت مى شود .
2 - مباهلهء رسول خدا با نصاراى نجران ، درخواست دورى آن قوم از رحمت بود ، و دعايى كه اجابتش انقلاب صورت انسان به حيوان ، و استحالهء خاك به آتش ، و بر افتادن امتى از روى زمين باشد ، جز به اراده ء متصل به امرى كه ( إنمآ أمره إذآ أراد شيئا أن يقول له كن فيكون ) ( 3 ) ممكن نيست ، و اين مقام انسان كامل است كه رضا و غضب او مظهر رضا و غضب خداست ، و اين مقام ، مقام خاتم و جانشين خاتم است ، و يگانه زنى كه به اين مقام رسيد صديقهء كبرى است ، و اين كاشف از آن است كه روح ولايت كليه و امامت عامه كه عصمت كبرى است در فاطمهء زهرا ( عليها السلام ) است .

1 . التفسير الكبير ، فخر رازى ، جلد 8 ، صفحهء 80 ( . . . و بدان اين روايت مثل روايت مورد اتفاق بر صحت آن بين اهل تفسير وحديث است ) 2 . سوره ء فاطر ، آيهء 10 ( به سوى او بالا مى رود سخنان پاك ) 3 . سوره ء يس ، آيهء 82 ( اين است و جز اين نيست امر او هرگاه اراده كند چيزى را كه بگويد براى او باش پس مى باشد )

131