" احكام مساقات و مغارسه " مسأله 2290 - اگر انسان با كسى قرارداد كند كه درختهاى ميوه اى را كه ميوه ء آن مال خود او است يا اختيار ميوه هاى آن با او است تا مدت معينى به آن كس واگذار نمايد كه تربيت كند و آب دهد و به حصهء مشاعى كه قرار مى گذارند از ميوه ء آن بردارد ، اين قرارداد را مساقات مى گويند .
مسأله 2291 - معاملهء مساقات در درختهايى كه مثل بيد و چنار ميوه نمى دهد صحيح نيست ، و در مثل درخت حنا كه از برگ آن استفاده مى كنند اشكال دارد .
مسأله 2292 - در معاملهء مساقات لازم نيست صيغه بخوانند ، بلكه اگر صاحب درخت به قصد مساقات آن را واگذار كند و كسى كه كار مى كند به همين قصد تحويل بگيرد ، معامله صحيح است .
مسأله 2293 - مالك و كسى كه تربيت درختها را به عهده مى گيرد بايد عاقل و بالغ باشند ، و بايد كسى آنها را به ناحق اكراه نكرده باشد ، و نيز مالك شرعا از تصرف در مالش ممنوع نباشد ، مانند سفيه - كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مى كند - و كسى كه از طرف حاكم شرع از تصرف در مال خود به جهت افلاس منع شده است ، و همچنين عامل در صورتى كه عملش مستلزم تصرف در مالش باشد .
مسأله 2294 - مدت مساقات بايد معلوم باشد و كمتر از زمانى كه ميوه به دست مى آيد نباشد ، و اگر اول آن را معين كنند و آخر آن را موقعى قرار دهند كه ميوه ء آن سال حاصل مى شود ، صحيح است .
مسأله 2295 - بايد سهم هر كدام به نحو كسر مشاع مانند نصف يا ثلث حاصل باشد و اگرقرار بگذارند كه مثلا صد من از ميوه ها مال مالك و بقيه مال كسى

626