س : كسى پيش از ظهر از وطن خارج مىشود ، به حد مسافت شرعى و پيش از ظهر ، به وطن يا محل اقامت برمىگردد ، آيا مىتواند روزه بگيرد ؟
ج : در مفروض سؤال ، حسب ظاهر ، قصد صوم اشكال ندارد .
س : هر گاه در قضاى ماه رمضان قبل از ظهر نيت روزه بكند كافى است يا نه ؟
ج : در حال اختيار جايز است نيت قبل از زوال و وقت نيت امتداد دارد تا قبل از زوال در واجب غير معين همان طور كه در مسأله 12 عروه نية الصوم آمده است .
س : چشم درد در مسوغات افطار روزه ، مقابل مرض است يا از مصاديق مرض ؟
ج : معيار ضرر است .
س : اگر روزه موجب چشم درد نمىباشد ، ولى سوى چشم كم مىشود ، حكم آن چيست ؟
ج : كم شدن سوى چشم به مقدار متعارف كه لازم عادى روزه است ، مجوز افطار نيست ، اگر بيش از اين مقدار است مجوز است .
س : مجوز افطار ، خوف مرض و رمد و غيره است ، موجب سقوط قضاء ادامه مرض تا رمضان سال بعد است كه قضاء ساقط است و كفاره واجب ، آيا در موجب سقوط قضاء ، خوف مرض هم داخل است يا خود مرض بايد باشد ؟
ج : احوط قضاء است ، پس از زوال خوف ، با كفاره .
س : قضاى رمضان مضيق شده و نمىتواند هم قضاء را بگيرد و هم رمضان آينده را ، آيا قدرت خود را صرف قضاى رمضان گذشته كند ، يا نگه دارد براى رمضان آينده ؟
ج : نگاه دارد براى رمضان آينده ، همان طورى كه حكايت شده از سيد فشاركى كه فرمود واجب نيست و وجوب كفاره تأخير دليل حرمت نيست .
س : آمپولهائى كه تزريق مىشود ، مبطل روزه است يا نه ؟ چه تقويتى باشد ، يا غير تقويتى ، سرم غذايى و تقويتى چه حكمى دارد ؟
ج : اكل و شرب در موارد مذكور صادق نيست ، بنابر اين اشكالى ندارد .
س : ولد اكبر مريض است و تا آخر عمر نمىتواند روزه بگيرد ، آيا واجب است

537