نيست ، و اگر مدتى بعد از مردن او هم اجازه بدهند ، صحيح است .
( 2192 ) اگر مصرفى را كه ميت معين كرده ، از ثلث مال او بيشتر باشد ، و ورثه او پيش از مردنش اجازه بدهند كه وصيت او عملى شود ، بعد از مردن او بنابر اظهر نمىتوانند از اجازه خود برگردند .
( 2193 ) مقصود از ثلث مال كه وصيت در آن نافذ است ، ثلث مال در وقت وفات وصيت كننده است ، پس اگر در اثر نقصان اموال ، مقدار ثلث اموالش در وقت وفات كمتر از زمان وصيت شده باشد ، وصيت او در ثلث اموال موجود ، نافذ است .
( 2194 ) اگر ميت وصيت به ثلث كند ولى مصرفى را معين نكند ، در امور خيريه مصرف مىشود .
( 2195 ) اگر مالى را براى عده معينى مثلا براى طلاب مدرسه خاصى وصيت كرد ، بايد به طور مساوى بين آنها تقسيم شود اما اگر آن عده غير معين بودند ، مثلا براى عنوان كلى طلاب وصيت كرد ، صرف كردن در بعضى از آنها كافى است ولو به سه نفر هم نرسد .
( 2196 ) اگر مالى را براى شخصى وصيت كرد و معين نكرد كه در چه راهى مصرف كند و او هم قبول كرد ، آن مال را مالك مىشود ، اما چنانچه تعيين كرد كه چگونه مصرف شود ، اگر تخلف كند ، ضامن است .
( 2197 ) اگر وصيت كند كه از ثلث مال او خمس و زكات يا بدهى ديگر او را بدهند و براى نماز وروزه او اجير بگيرند و كار مستحبى هم مثل اطعام به فقرا انجام دهند ، چنانچه ثلث مال او به اندازه اين كارها بود ، به آن عمل مىشود ، و اگر كمتر بود ، اول واجبات مالى او ، مثل خمس ، زكات ، بدهى و حج واجب را انجام مىدهند و اگر اضافه آمد واجبات بدنى مثل نماز و روزه ، و اگر باز هم چيزى از ثلث اضافه آمد به مصرف مستحبات مىرسانند ، مگر اين كه معلوم باشد كه منظور ميت اين نبوده كه فقط از ثلث مصرف شود كه در اين صورت واجبات مالى - كه قسم اول است - از اصل مال ميت برداشته مىشود و بقيه از ثلث ، و اگر منظور ميت مبهم بود ، احتياط در اين است كه آنچه بيش از ثلث مصرف مىشود ، با اجازه ورثه باشد .

437