بايد صبر كند تا امام به او برسد و با او ركوع را تمام كند و برگشتن جايز نيست و در صورتى كه تمام قرائت امام را درك كرده باشد نماز او صحيح است و اگر به حالت ايستاده برگشت و با امام دوباره ركوع كرد ، نمازش باطل است ، و اگر دوباره ركوع نكرد نماز و جماعتش صحيح است ، اگر چه معصيت كرده است .
( 1191 ) اگر سهوا پيش از امام سر از ركوع بردارد ، چنانچه امام در ركوع باشد ، بايد به ركوع برگردد و با امام سر بردارد و در اين صورت زياد شدن ركوع كه ركن است نماز را باطل نمىكند ، ولى اگر به ركوع برگردد و پيش از آن كه به ركوع برسد ، امام سر بردارد بنا بر اظهر نمازش باطل است ، و هم چنين در حكم سهو است اگر فراموش كند كه مأموم است ، و يا گمان كند كه امام سر از ركوع برداشته ، و يا هر عذرى كه موجب ترك متابعت شده باشد .
( 1192 ) اگر مأموم سهوا قبل از امام سر از ركوع برداشت در حالى كه ذكر واجب را نگفته بود ، بايد به قصد متابعت به ركوع برگردد و ذكر را بگويد ولى اگر ديد كه نمىتواند به ركوع امام برسد و امام زود سر بر مىدارد ، به ركوع برنگردد و به سبب نگفتن ذكر ، نمازش باطل نيست .
( 1193 ) اگر اشتباها سر بردارد و ببيند امام در سجده است بايد به سجده برگردد و چنانچه در هر دو سجده اين اتفاق بيفتد براى زياد شدن دو سجده كه ركن است نماز باطل نمىشود .
( 1194 ) كسى كه اشتباها پيش از امام سر از سجده برداشته هر گاه به سجده برگردد ، و هنوز به سجده نرسيده امام سر بردارد ، نمازش صحيح است ، ولى اگر در هر دو سجده اين اتفاق بيفتد نمازش باطل است .
( 1195 ) اگر اشتباها سر از ركوع يا سجده بردارد و سهوا يا به خيال اين كه به امام نمىرسد ، به ركوع يا سجده نرود ، نمازش صحيح است .
( 1196 ) اگر سر از سجده بردارد و ببيند امام در سجده است ، چنانچه به خيال اين كه سجده اول امام است ، به قصد اين كه با امام سجده كند به سجده رود و بفهمد سجده دوم امام بوده ، سجده دوم مأموم حساب مىشود و نمازش صحيح است ، و اگر به خيال اين كه سجده دوم امام است به سجده رود و بفهمد سجده اول

232