امام بوده ، سجده اول او خواهد بود و بقيه نماز را با امام مىخواند .
( 1197 ) اگر سهوا پيش از امام به ركوع رود و طورى باشد كه اگر سر بردارد به مقدارى از قرائت امام مىرسد ، بايد سر بردارد و با امام به ركوع رود و نمازش صحيح است .
( 1198 ) اگر سهوا پيش از امام به ركوع رود و طورى باشد كه اگر برگردد به چيزى از قرائت امام نمىرسد ، بايد سر بردارد و با امام نماز را تمام كند و نمازش صحيح است و اگر سر بر ندارد تا امام برسد باز هم نمازش صحيح است .
( 1199 ) اگر پيش از امام سهوا به سجده رود ، بايد سر بردارد و با امام به سجده رود و اگر بر نداشت نمازش صحيح است .
( 1200 ) اگر امام در ركعتى كه قنوت ندارد اشتباها قنوت بخواند ، يا در ركعتى كه تشهد ندارد اشتباها مشغول خواندن تشهد شود مأموم نبايد قنوت و تشهد را بخواند ولى نمىتواند پيش از امام به ركوع رود ، يا پيش از ايستادن امام بايستد بلكه بايد صبر كند تا قنوت و تشهد امام تمام شود و بقيه نماز را با او بخواند .
( 1201 ) در تحقق جماعت فقط كافى است كه مأموم نيت اقتدا داشته باشد و نيت امامت براى امام معتبر نيست و بدون نيت او جماعت از طرفين محقق مىشود و احكام آن ، از قبيل متابعت و شك جارى است ، اما در استحقاق ثواب جماعت براى امام بدون نيت تأمل است و در اين صورت احوط براى امام اين است كه احكام جماعت را بر اين نماز جارى نكند .
( 1202 ) صاحب مسجد و امام راتب ( امامى كه براى امامت آن مسجد معين شده ) ، و صاحب منزل يا مستأجر آن در صورت واجد شرايط بودن ، از ديگران در امامت براى جماعت مقدم هستند و مستحب است كسى را كه فقيه تر يا قرائتش از ديگران بهتر يا مسن تر يا هاشمى است امام جماعت قرار دهند .
( 1203 ) امام جماعت بايد يك نفر باشد ولى اگر در بين نماز براى امام حادثه اى پيش آمد ، مثل مردن ، بيهوشى ، ديوانگى ، حدث ، مرض ، جارى شدن خون از بينى ، احتياج به قضاى حاجت ، و همين طور است اگر امام متوجه شود كه طهارت نداشته و يا نماز او شكسته بوده است ، امام يا مأمومين مىتوانند ديگرى را امام قرار دهند ،

233