( 1141 ) هر گاه بداند نماز امام باطل است ، مثلا بداند امام وضو ندارد ، اگر چه خود امام ملتفت نباشد ، نمىتواند به او اقتدا كند .
( 1142 ) اگر مأموم بعد از نماز بفهمد كه امام عادل نبوده يا كافر بوده ، يا به جهتى نمازش باطل بوده ، مثلا بى وضو نماز خوانده ، نمازش صحيح است ، و هم چنين اگر در اثناء نماز به يكى از اين سه امر اطلاع پيدا كرد ، نيت فرادى مىكند و بقيه نماز را مىخواند و نمازش صحيح است .
( 1143 ) انسان در بين نماز جماعتى كه خواندن آن به جماعت واجب نيست بنابر اظهر مىتواند نيت فرادى كند اگر چه از اول نماز قصد فرادى داشته باشد ، مثلا نيت كند كه دو نماز خود را با يك نماز امام بخواند يعنى قصد كند كه بين نماز فرادى كند و زودتر تمام كند و دوباره نماز دوم را به او اقتدا كند . ولى ممكن است از جهت اخلال به نظم جماعت و اشتباه انداختن مأمومين ممنوع باشد .
( 1144 ) اگر مأموم به واسطه عذرى بعد از حمد و سوره امام نيت فرادى كند لازم نيست حمد و سوره را بخواند ، ولى اگر پيش از تمام شدن حمد و سوره نيت فرادى نمايد ، بايد مقدارى را كه امام نخوانده بخواند .
( 1145 ) اگر در بين نماز جماعت نيت فرادى نمايد ، بنا بر احتياط واجب نبايد دوباره نيت جماعت كند ، ولى اگر مردد شود كه نيت فرادى كند يا نه ، و بعد تصميم بگيرد نماز را با جماعت تمام كند ، نمازش صحيح است .
( 1146 ) اگر موقعى كه امام در ركوع است ، مأموم اقتدا كند و به ركوع امام برسد ، اگر چه ذكر امام تمام شده باشد ، نمازش به طور جماعت صحيح است و يك ركعت حساب مىشود . اما اگر به مقدار ركوع خم شود و به ركوع امام نرسد نمازش به طور فرادى صحيح مىباشد و بايد آن را تمام نمايد .
( 1147 ) اگر موقعى كه امام در ركوع است اقتدا كند و به مقدار ركوع خم شود ولى شك كند كه به ركوع امام رسيده يا نه ، نمازش صحيح است و بنا بر احتياط فرادى مىشود .
( 1148 ) اگر موقعى كه امام در ركوع است اقتدا كند و پيش از آن كه به اندازه ركوع خم شود ، امام سر از ركوع بردارد ، مىتواند نيت فرادى كند يا مىتواند صبر كند تا

224