( 1073 ) هر گاه شهرى در بلندى باشد كه از دور ديده شود ، يا به قدرى گود باشد كه اگر انسان كمى دور شود ديوار آن را نبيند ، كسى كه از آن شهر مسافرت مىكند ، وقتى به اندازه اى دور شود كه اگر آن شهر در زمين هموار بود ، ديوارش از آنجا ديده نمىشد ، بايد نماز خود را شكسته بخواند ، و نيز اگر پستى و بلندى خانه ها بيشتر از معمول باشد ، بايد ملاحظه معمول را بنمايد .
( 1074 ) در شهرهاى بزرگى ، مثل تهران ، همين كه عرفا صدق كند كسى كه در آن شهر زندگى مىكند به راحتى مىتواند در نواحى مختلف شهر رفت و آمد كند بدون اين كه عرف او را مسافر حساب كند ، بنابر اظهر آن شهر حكم شهرهاى ديگر را دارد .
( 1075 ) اگر از محلى مسافرت كند كه خانه و ديوار ندارد ، وقتى به جايى برسد كه اگر آن محل ديوار داشت از آنجا ديده نمىشد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( 1076 ) اگر به قدرى دور شود كه اذان خانه ها را نشنود ولى اذان شهر را كه معمولا در جاى بلند مىگويند بشنود ، بايد نماز را تمام بخواند ( 1077 ) اگر به جايى برسد كه اذان شهر را كه معمولا در جاى بلند مىگويند نشنود ولى اذانى را كه در جاى خيلى بلند مىگويند بشنود ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( 1078 ) اگر چشم يا گوش او يا صداى اذان ، غير معمول باشد ، در محلى بايد نماز را شكسته بخواند كه چشم متوسط ديوار خانه ها را نبيند و گوش متوسط صداى اذان معمولى را نشنود .
( 1079 ) مسافرى كه در سفر از وطن خود عبور مىكند ، وقتى به جايى برسد كه ديوار وطن خود را ببيند و صداى اذان آن را بشنود بايد نماز را تمام بخواند .
( 1080 ) مسافرى كه در بين مسافرت به وطنش رسيده ، تا وقتى در آنجا هست بايد نماز را تمام بخواند . ولى اگر بخواهد از آنجا هشت فرسخ برود ، يا چهار فرسخ برود و برگردد ، وقتى به جايى برسد كه ديوار وطن را نبيند و صداى اذان آن را نشنود ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( 1081 ) محلى را كه انسان براى اقامت و زندگى خود اختيار كرده وطن او است ، چه در آنجا به دنيا آمده و وطن پدر و مادرش باشد ، يا خودش آنجا را براى زندگى

212