روى پا را به زمين بگذارد ، يا به واسطه بلند بودن ناخن ، سر شست به زمين نرسد نماز باطل است .
( 873 ) كسى كه مقدارى از شست پايش بريده ، بايد بقيه آن را به زمين بگذارد ، و اگر چيزى از آن نمانده ، يا اگر مانده خيلى كوتاه است ، بايد بقيه انگشتان را بگذارد و اگر هيچ انگشت ندارد ، بايد هر مقدارى از پا باقى مانده به زمين بگذارد .
( 874 ) مهر يا چيز ديگرى كه بر آن سجده مىكند ، بايد پاك باشد ولى اگر مثلا مهر را روى فرش نجس بگذارد ، يا يك طرف مهر نجس باشد و پيشانى را به طرف پاك آن بگذارد اشكال ندارد .
( 875 ) كسى كه فراموش كرده كه موضع سجده او نجس بوده و يا نمىدانسته و بعد از نماز فهميده ، در صورتى كه قصد قربت داشته ، نمازش صحيح است ، و اگر در بين نماز فهميد ، اگر در حال سجده است پيشانى را از موضع نجس كم كم بكشد تا به موضع پاك برسد و اگر بعد از سجده فهميد ، سجده هاى گذشته صحيح است .
( 876 ) اگر محل سجده منحصر در نجس شد ، سقوط شرطيت طهارت خالى از وجه نيست ، و اگر امر دائر است كه به محل نجس سجده كند يا بر لباس پاك ، تخيير خالى از وجه نيست و در صورتى كه اميد بر طرف شدن عذر را دارد ، احوط تأخير نماز براى آخر وقت است .
( 877 ) اگر موضعى كه پيشانى بر آن گذاشته مىشود نجس باشد و حالت سرايت هم نداشته باشد ولى قسمتى از آن به مقدارى كه براى سجده لازم است پاك باشد ، سجده بر آن كفايت مىكند .
( 878 ) اگر در روى پيشانى دمل و مانند آن باشد ، چنانچه ممكن است بايد با جاى سالم پيشانى سجده كند و اگر ممكن نيست بايد زمين را گود كند و دمل را در گودال و جاى سالم را به مقدارى كه براى سجده كافى باشد بر زمين بگذارد .
( 879 ) اگر دمل يا زخم تمام پيشانى را گرفته باشد بايد به يكى از دو طرف پيشانى سجده كند و احتياط در اين است كه اگر طرف راست ممكن است آن را بر طرف چپ پيشانى مقدم بدارد و اگر ممكن نيست به چانه و اگر به چانه هم ممكن نيست بايد با سر اشاره كند و اگر آن هم نشد با بستن و باز كردن چشمها سجده را

170