كند و نماز او صحيح است .
( 678 ) كسى كه در پاك بودن بدن يا لباس خود شك دارد ، چنانچه نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه بدن يا لباسش نجس بوده ، نماز او صحيح است ، اما اگر مىدانسته كه قبلا نجس بوده و بعد شك كرد كه پاك شده يا نه و به همان حال نماز خواند و بعد از نماز فهميد كه پاك نشده بود ، در اين صورت نمازش باطل است .
( 679 ) اگر لباس را آب بكشد و يقين كند پاك شده است و با آن نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد پاك نشده ، نمازش صحيح است و هم چنين اگر ديگرى لباس او را آب بكشد - كه اين كار را به او واگذار كرده بود - و بعد بفهمد كه پاك نشده يا اين كه فهميد بدن يا لباسش نجس شده ، و همان طور نماز خواند و بعد از نماز فهميد كه اشتباه كرده و پاك بوده است ، در تمامى اين موارد نمازش صحيح است ( 680 ) اگر خونى در بدن يا لباس خود ببيند و يقين كند كه از خونهاى نجس نيست ، مثلا يقين كند كه خون پشه است ، چنانچه بعد از نماز بفهمد از خونهايى بوده كه نمىشود با آن نماز خواند ، نمازش صحيح است .
( 681 ) اگر يقين كند خونى كه در بدن يا لباس او است ، خون نجسى است كه نماز با آن صحيح است ، مثلا يقين كند خون زخم و دمل است ، چنانچه بعد از نماز بفهمد خونى بوده كه نماز با آن باطل است ، نمازش صحيح است .
( 682 ) اگر نجس بودن چيزى را فراموش كند و بدن يا لباسش با رطوبت به آن برسد و در حال فراموشى نماز بخواند و بعد از نماز يادش بيايد ، نمازش صحيح است . ولى اگر بدنش با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد ، و بدون اين كه خود را آب بكشد ، غسل كند و نماز بخواند ، غسل و نمازش باطل است ، مگر اين كه طورى باشد كه به غسل نمودن ، بدن نيز پاك شود . و نيز اگر جايى از اعضاى وضو با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و پيش از آن كه آنجا را آب بكشد ، وضو بگيرد و نماز بخواند ، وضو و نمازش باطل مىباشد مگر اين كه طورى باشد كه به وضو گرفتن ، اعضاى وضو نيز پاك شود .
( 683 ) كسى كه يك لباس دارد ، اگر بدن و لباسش نجس شود و به اندازه آب كشيدن يكى از آنها آب داشته باشد ، احتياط در اين است كه بدن را آب بكشد و با

137