نذر و عهد ( 2128 ) انسان مىتواند با نذر كردن ، انجام كارى كه مطلوب شارع است و يا ترك كارى را كه مورد نهى واقع شده بر خود واجب كند .
( 2129 ) كسى كه نذر مىكند بايد عاقل ، بالغ و مسلمان باشد . بنا بر اين نذر از غير بالغ يا ديوانه ، يا كافر صحيح نيست .
( 2130 ) كسى كه نذر مىكند بايد به اختيار خود نذر كند ، بنابر اين اگر كسى مجبور شده باشد ، يا عصبانى باشد به طورى كه بى اختيار شده باشد ، يا كسى در حال غفلت و بى توجهى يا اشتباهى و بدون تصميم نذر كند ، نذر او صحيح نيست .
( 2131 ) سفيه و كسى كه مفلس است يعنى ورشكست شده ، نذرى كه مربوط به مسائل مالى باشد از آنان صحيح نيست .
( 2132 ) كسى كه نذر مىكند بايد به قصد قربت و نزديك شدن به خداوند متعال نذر كند ، بنابر اين اگر براى خدا نذر نكند ، صحيح نيست ، بنابر اين كافى است موقع نذر كردن بنا بر اظهر بگويد : " لله على " ، يعنى : " براى خداوند ، به عهده من باشد كه فلان كار را انجام بدهم " ، و اگر كسى كه عربى نمىداند ترجمه آن را به هر زبانى بگويد كافى است .
( 2133 ) اگر نذر كند كارى را انجام دهد ، بايد بنابر اقرب ، آن كار واجب يا مستحب باشد ، پس اگر نذر كند كار مباحى انجام دهد ، صحيح نيست ، و اگر نذر كند كارى را ترك كند ، بايد آن كار حرام يا مكروه باشد .
( 2134 ) بايد به آنچه كه نذر كرده قدرت و توانايى داشته باشد ، بنابر اين اگر به چيزى عقلا يا عادتا قدرت نداشت و نذر كرد ، صحيح نيست .

426