" مسأله 1204 " " نماز " از انسان بالغ و عاقل واجد شرايط در هيچ حالى ساقط نمىشود ، حتى در حال درگيرى مسلحانه ، حمله دزد يا درنده به هر شكل ممكن بايد نماز خود را بخواند ، اگر ممكن باشد ايستاده و اگر نه نشسته يا در حال راه رفتن ، پياده يا سواره يا خوابيده ، و بايد تا ممكن است تكبيرة الاحرام را رو به قبله بگويد و بقيه نماز را هم هر قدر كه مىتواند رو به قبله انجام دهد ، و اگر نمىتواند ركوع و سجود را به طور كامل بجا آورد به اشاره انجام دهد . و چنانچه نماز خواندن براى او به اين اندازه هم ممكن نباشد ، بنابر احتياط واجب بايد پس از نيت ، تكبيرة الاحرام را به قصد ما فى الذمه بگويد و به جاى هر ركعت يك " سبحان الله والحمد لله ولا إله الا الله والله اكبر " گفته و به دنبال آن دعاى ديگرى هم بخواند و سپس با تشهد و سلام نماز را تمام نمايد . و اگر به وظيفه خود به شكل ممكن عمل نمايد نمازش اعاده يا قضا ندارد .
" مسأله 1205 " اگر به جهت ضرورت ، بعضى از نماز را به عنوان مثال در حال راه رفتن يا سواره بخواند و در بين نماز ضرورت بر طرف شود ، بايد باقيمانده نماز را بر طبق وظيفه فعلى تمام و كامل بجا آورد ، و اگر وقت باقى است بنابر احتياط دوباره نماز را به طور كامل بخواند . همچنين اگر بعضى از نماز را كامل انجام داده و در بين آن خوف و ضرورت پيدا شده است باقيمانده را بر طبق ضرورت بجا آورد .
" مسأله 1206 " اگر انسان به وجود دشمن يا درنده يقين كند و نماز را شكسته يا در حال راه رفتن بجا آورد و بعد معلوم شود اشتباه كرده است ، چنانچه وقت نماز باقى است بنابر احتياط نماز را دوباره بخواند ، و اگر وقت گذشته قضا ندارد .
" مسأله 1207 " اگر نمازگزار براى دفع حمله حيوان درنده يا دزد نماز را به نيت نماز خوف دو ركعتى يا سواره و يا در حال راه رفتن بجا آورد ، چنانچه تا آخر وقت نماز ، خوف او باقى باشد نمازش صحيح است ، و اگر نه بنابر احتياط نماز را دوباره به طور كامل بخواند .
نماز قضا " مسأله 1208 " كسى كه از روى عمد يا اشتباه و يا ندانستن مسأله نماز واجب خود را در وقت آن نخوانده باشد بايد قضاى آن را بجا آورد ، همچنين است اگر در تمام وقت نماز خواب و يا مست بوده يا مدتى از دين برگشته و مرتد شده باشد . و چنانچه از روى اختيار خود را بيهوش كرده باشد بنابر احتياط نمازهاى زمان بيهوشى خود را قضا نمايد ، بلكه اگر بيهوشى او غير اختيارى بوده بنابر احتياط مستحب قضا نمايد .
"

( 1 ) يعنى به قصد آنچه در واقع به عهده او است .

219