( مسأله 1209 " ) كسى كه يقين داشته براى نماز وقت دارد و نيت ادا نموده و بعد فهميده وقت نداشته ، چنانچه يك ركعت از نماز او در وقت واقع شده باشد نمازش صحيح است و قضا ندارد ، ولى اگر همه نماز در خارج وقت واقع شده بنابر احتياط قضاى آن را بجا آورد .
" مسأله 1210 " نمازهاى يوميه اى را كه زن در حال حيض يا نفاس نخوانده قضا ندارد ، همچنين نمازهاى واجبى كه از انسان در حال كفر يا جنون يا بيهوشى كه به اختيار خود او نبوده ترك شده - در صورتى كه كفر يا جنون يا بيهوشى در همه وقت نماز بوده است - قضا ندارد ، ولى اگر در وقت نماز ، مسلمان يا عاقل شود يا به هوش آيد و يا پاك گردد بايد نماز خود را بجا آورد ، هر چند تنها به مقدار يك ركعت از وقت باقى مانده باشد .
" مسأله 1211 " اگر اول وقت به مقدار خواندن نماز به حسب تكليف فعلى خود وقت داشته باشد و نماز را بجا نياورد و سپس يكى از عذرهايى كه گفته شد براى او پيش آيد ، بايد قضاى آن نماز را بجا آورد .
" مسأله 1212 " اگر بعد از وقت نماز بفهمد نمازى را كه خوانده باطل بوده بايد قضاى آن را بجا آورد ، هر چند باطل بودن نماز به واسطه ندانستن مسأله باشد ، در صورتى كه در دانستن مسأله كوتاهى كرده باشد .
" مسأله 1213 " كسى كه وظيفه اش خواندن نماز جمعه بوده ، اگر به هر دليل آن را بجا نياورد تا وقت آن بگذرد بايد نماز ظهر را بخواند ، و اگر نماز ظهر را هم نخواند بايد قضاى ظهر را بجا آورد .
" مسأله 1214 " اگر انسان احتمال دهد كه نماز قضايى دارد يا نمازهايى را كه خوانده صحيح نبوده ، مستحب است احتياطا قضاى آنها را بجا آورد .
" مسأله 1215 " كسى كه نماز قضا دارد بايد در خواندن آن كوتاهى نكند ، ولى در صورتى كه اطمينان داشته باشد در آينده بتواند آن را انجام دهد لازم نيست فورا آن را بجا آورد .
" مسأله 1216 " كسى كه نماز قضا دارد مىتواند نماز مستحبى يا نماز قضاى ديگران را بخواند .
" مسأله 1217 " در هر يك از نمازهاى يوميه كه ترتيب در آن شرط بوده در قضاى آن هم ترتيب شرط است ، مثلا اگر نماز ظهر و عصر او قضا شده بايد اول قضاى ظهر و سپس قضاى عصر را بخواند ، و اگر در يك روز نماز عصر و در روز بعد نماز ظهر او قضا شده ، بنابر احتياط اول نماز عصر و سپس نماز ظهر روز بعد را قضا كند . ولى در قضاى

220