زندگى مىكند هر دو شهر وطن او است ، و نيز اگر بيشتر از دو محل را براى زندگى اختيار كرده باشد همه آنها وطن او محسوب مىشوند .
" مسأله 1169 " مسافر اگر به جايى برسد كه وطن او بوده ولى از آنجا به طور كلى صرف نظر كرده نمازش شكسته است ، هر چند در آنجا ملك داشته باشد و وطن ديگرى هم براى خود اختيار نكرده باشد ، مگر اين كه بخواهد هميشه در شهرها سياحت كند واصلا براى خود وطنى انتخاب ننمايد كه در اين صورت نماز او در همه جا تمام است .
ب - قصد اقامه :
به جايى كه وطن انسان نيست ولى مىخواهد حد اقل ده روز در آنجا بماند " محل اقامه " گفته مىشود .
" مسأله 1170 " مسافرى كه قصد دارد ده روز پشت سر هم در يك محل بماند يا مىداند ناخواسته ده روز در يك محل مىماند ، بايد نمازهاى خود را در آن محل تمام بخواند .
" مسأله 1171 " مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند لازم نيست قصد ماندن شب اول و شب يازدهم را داشته باشد و همين كه قصد كند از اذان صبح روز اول تا مغرب روز دهم بماند بايد نماز را تمام بخواند ، همچنين به عنوان مثال اگر قصدش اين باشد كه از ظهر روز اول تا ظهر روز يازدهم بماند بايد نماز را تمام بخواند .
" مسأله 1172 " مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند در صورتى بايد نماز را تمام بخواند كه بخواهد تمام ده روز را در يك جا بماند ، پس اگر قصد ماندن در دو محل را داشته باشد - مانند كسى كه بخواهد در دو شهر نزديك به هم بماند - بايد نماز را در هر دو محل شكسته بخواند .
" مسأله 1173 " ميزان در وحدت يا تعدد محل ، حكم عرف است ، پس اگر در يك شهر قصد ده روز كند گردش او در محله هاى آن شهر مانعى ندارد ، هر چند آن شهر بزرگ باشد ، مگر آن كه محله هاى آن شهر به گونه اى از يكديگر دور و جدا باشند كه چند محل حساب شوند و شخصى را كه از يك محله به محله ديگر رفته بگويند مسافرت كرده است .
" مسأله 1174 " مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند ، اگر از اول قصد داشته باشد در بين ده روز به اطراف آنجا هم برود ، در صورتى به قصد او ضرر نمىزند كه آن اطراف نيز در نظر مردم جزو همان محل به حساب آيد - مانند باغها و قبرستان اغلب شهرها - گرچه كمى از حد ترخص بگذرد ، و در غير اين صورت به قصد او ضرر مىزند ،

213