( دوم ) شنيدن از دو نفر عادل كه فتواى مجتهد را نقل كنند ( سوم ) شنيدن از كسى كه انسان به گفته أو اطمينان دارد .
( چهارم ) ديدن در رسالة مجتهد در صورتي كه انسان به درستى آن رسالة اطمينان داشته بأشد .
( مسأله 6 ) تا انسان يقين نكند كه فتواى مجتهد عوض شده است مىتواند به آنچه در رسالة أو نوشته شده عمل نمايد و اگر احتمال دهد كه فتواى أو عوض شده جستجو لازم نيست .
( مسأله 7 ) اگر مجتهد اعلم در مسأله أي فتوى دهد مقلد آن مجتهد يعنى كسى كه از أو تقليد مىكند نمىتواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر عمل كند ولى اگر فتوى ندهد و بفرمايد احتياط آنست كه فلان طور عمل شود مثلا بفرمايد احتياط آنست كه در ركعت أول و دوم نماز بعد از سوره حمد يك سوره تمام بخواند مقلد بايد يا به أين احتياط كه احتياط واجبش مىگويند عمل كند و يا به فتواى مجتهد ديگرى كه تقليدش جايز است عمل نمايد پس اگر أو فقط سوره حمد را كافى بداند مىتواند سوره را ترك كند و هم چنين است اگر مجتهد اعلم بفرمايد مسأله محل تأمل است يا محل اشكال و مانند اينها .
( مسأله 8 ) اگر مجتهد اعلم بعد از آن كه در مسأله أي فتوى داده يا پيش از آن احتياط كند مثلا بفرمايد ظرف نجس را كه يك مرتبه در آب كر بشويند پاك مىشود اگر چه احتياط آنست كه سه مرتبه بشويند مقلد أو مىتواند عمل به احتياط را ترك نمايد و أين را احتياط مستحب مىنامند .
( مسأله 9 ) اگر مجتهدي كه انسان از أو تقليد مىكند از دنيا برود در صورتي كه از مجتهد زنده اعلم بأشد بايد بر تقليد أو باقي بماند و الا نمىتواند بر تقليد ميت باقي بماند .
( مسأله 10 ) مسايلى را كه انسان غالبا به آنها احتياج دارد بنابر احتياط ، واجب است ياد بگيرد .

5