( مسأله 2 ) تقليد در احكام أين است كه انسان ملتزم شود به دستور مجتهد عمل نمايد ، و از مجتهدي بايد تقليد كرد كه مرد و بالغ و عاقل و شيعه دوازده امامى و حلال زاده و زنده و عادل بأشد . و عادل كسى است كه كارهايى را كه بر أو واجب است بجا آورد و گناهان كبيره را ترك كند و بنابر احتياط واجب گناهان صغيره را نيز انجام ندهد و نشانه عدالت أين است كه در ظاهر شخص خوبى بأشد ، كه اگر از أهل محل يا همسايگان أو يا كساني كه با أو معاشرت دارند حال أو را بپرسند خوبى أو را تصديق نمايند . و لازم است مجتهدي كه انسان از أو تقليد مىكند اعلم بأشد يعنى در فهميدن حكم خدا از تمام مجتهدهاى زمان خود بهتر بأشد اگر چه اختلافى در فتوى نداشته باشند .
( مسأله 3 ) مجتهد و اعلم را از سه رآه مىتوان شناخت :
( أول ) آن كه خود انسان يقين كند ، مثل آن كه از أهل علم بأشد و بتواند مجتهد و اعلم را بشناسد .
( دو ) آن كه دو نفر عالم و عادل ، كه مىتوانند مجتهد اعلم را تشخيص دهند ، مجتهد بودن يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند به شرط آن كه دو نفر عالم و عادل ديگر با گفته آنان مخالفت ننمايند .
( سوم ) آن كه عده أي از أهل علم كه مىتوانند مجتهد و اعلم را تشخيص دهند و از گفته آنان اطمينان پيدا مىشود مجتهد بودن يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند .
( مسأله 4 ) اگر شناختن اعلم مشكل بأشد لازم است در معاملات احتياط كند ولى در عبادات وجهي بر واجب نبودن احتياط در آن هست گرچه احتياط آن است كه عبادات نيز مانند معاملات است و در صورتي كه احتياط ممكن نباشد بايد از كسى تقليد كند كه گمان به اعلم بودن أو دارد . بلكه اگر احتمال ضعيفى هم بدهد كه كسى اعلم است و بداند ديگرى از أو اعلم نيست بايد از أو تقليد نمايد .
( مسأله 5 ) به دست آوردن فتوى يعنى دستور مجتهد چهار رآه دارد :
( أول ) شنيدن از خود مجتهد

4