احكام طلاق ( مسأله 2514 ) مردى كه زن خود را طلاق مىدهد بايد بالغ و عاقل بأشد ، و به اختيار خود طلاق دهد ، و اگر أو را مجبور كنند كه زنش را طلاق دهد طلاق باطل است ، و نيز بايد قصد طلاق داشته بأشد پس اگر صيغه طلاق را مثلا به شوخى بگويد صحيح نيست .
( مسأله 2515 ) زن بايد در وقت طلاق از خون حيض و نفاس پاك بأشد ، و شوهرش در آن پاكى با أو نزديكى نكرده بأشد ، و تفصيل أين دو شرط در مسائل آينده گفته مى شود .
( مسأله 2516 ) طلاق دادن زن در حال حيض يا نفاس در سه صورت صحيح است :
( أول ) آن كه شوهرش بعد از ازدواج با أو نزديكى نكرده بأشد .
( دوم ) معلوم بأشد آبستن است و اگر معلوم نباشد و شوهر در حال حيض طلاقش بدهد بعد بفهمد آبستن بوده احتياط واجب آنست كه دوباره أو را طلاق دهد .
( سوم ) مرد بواسطة غائب بودن يا حبس بودن نتواند بفهمد كه زن از خون حيض و نفاس پاك است يا نه .
( مسأله 2517 ) اگر زن را از خون حيض پاك بداند و طلاقش دهد بعد معلوم شود كه موقع طلاق در حال حيض بوده طلاق أو باطل است ، و اگر أو را در حيض بداند و طلاقش دهد بعد معلوم شود پاك بوده طلاق أو صحيح است .
( مسأله 2518 ) كسى كه مىداند زنش در حال حيض يا نفاس است ، اگر غائب شود مثلا مسافرت كند و بخواهد أو را طلاق دهد ، بايد تا مدتى كه معمولا زنها از حيض يا نفاس پاك مىشوند صبر كند و بعد طلاق بدهد .
( مسأله 2519 ) اگر مردى كه غائب است بخواهد زن خود را طلاق دهد چنانچه بتواند اطلاع پيدا كند كه زن أو در حال حيض يا نفاس است يا نه ، اگر چه اطلاع أو از

433