روى عادت حيض زن يا نشانه‌هاى ديگرى بأشد كه در شرع معين شده بايد تا مدتى كه معمولا زنها از حيض يا نفاس پاك مىشوند صبر كند .
( مسأله 2520 ) اگر با عيالش كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و بخواهد طلاقش دهد بايد صبر كند تا دوباره حيض ببيند و پاك شود . ولى زنى را كه نه سالش تمام نشده يا آبستن است اگر بعد از نزديكى طلاق دهند اشكال ندارد و هم چنين است اگر يائسه بأشد ( معناى يائسه در مساله 439 گذشت ) .
( مسأله 2521 ) اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و در همان پاكى طلاقش دهد ، چنانچه بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده بنابر احتياط واجب بايد دوباره أو را طلاق دهد .
( مسأله 2522 ) اگر با زنى كه از خون حيض و نفاس پاك است نزديكى كند و مسافرت نمايد ، چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد بايد بقدرى كه زن معمولا بعد از آن پاكى خون مىبيند و دوباره پاك مىشود صبر كند . و احتياط واجب آنست كه آن مدت كمتر از يك ماه نباشد .
( مسأله 2523 ) اگر مرد بخواهد زن خود را كه بواسطة أصل خلقت يا مرضى حيض نمىبيند طلاق دهد ، بايد از وقتى كه با أو نزديكى كرده تا سه ماه از جماع با أو خود داري نمايد و بعد أو را طلاق دهد .
( مسأله 2524 ) طلاق بايد به صيغه عربي صحيح و به كلمه طالق خوانده شود ، و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن أو مثلا فاطمة بأشد بايد بگويد " زوجتي فاطمة طالق " يعنى زن من فاطمة رها است . و اگر ديگرى را وكيل كند آن وكيل بايد بگويد " زوجة موكلى فاطمة طالق " و در صورتي كه زن معين بأشد ذكر نام أو لازم نيست .
( مسأله 2525 ) زنى كه صيغه شده مثلا يك ماهه يا يك سأله أو را عقد كرده اند طلاق ندارد ، و رها شدن أو به أين است كه مدتش تمام شود يا مرد مدت را به أو ببخشد به أين ترتيب كه بگويد مدت را به تو بخشيدم . و شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حيض لازم نيست .

434