انسان انجام دهد ، و اگر ديگرى او را وضو دهد ، يا در رساندن آب به صورت و دستها و مسح سر و پاها به او كمك نمايد وضو باطل است .
( مسأله 292 ) : كسى كه نمىتواند خود وضو بگيرد بايد از ديگرى كمك بگيرد هر چند شستن و مسح كشيدن با مشاركت هر دو باشد - و چنانچه مزد هم بخواهد در صورتى كه بتواند و مضر به مالش نباشد بايد بدهد - ولى بايد خود او نيت وضو كند و با دست خود مسح نمايد ، و اگر مشاركت خود شخص ممكن نباشد بايد از شخص ديگر بخواهد كه او را وضو بدهد و در اين صورت احتياط واجب آنست كه هر دو نيت وضو نمايند ، و اگر ممكن نباشد بايد نائبش دست او را بگيرد و بجاى مسح او بكشد و اگر ممكن نباشد بايد نائب از دست او رطوبت بگيرد و با آن رطوبت سر و پاى او را مسح كند .
( مسأله 293 ) : هر كدام از كارهاى وضو را كه مىتواند به تنهائى انجام دهد نبايد در آن از ديگرى كمك بگيرد .
( ( شرط دوازدهم ) ) : آن كه استعمال آب براى او مانعى نداشته باشد .
( مسأله 294 ) : كسى كه مىترسد كه اگر وضو بگيرد مريض شود يا اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند وظيفه ندارد كه وضو بگيرد ، و اگر نداند كه آب براى او ضرر دارد و وضو بگيرد اگر واقعا ضرر داشته وضوى او باطل است .
( مسأله 295 ) : اگر رساندن آب به صورت و دستها به مقدار كمى كه وضو با آن صحيح است ضرر ندارد و بيشتر از آن ضرر دارد ، بايد با همان مقدار وضو بگيرد .
( ( شرط سيزدهم ) ) : آن كه در اعضاء وضو مانعى از رسيدن آب نباشد .
( مسأله 296 ) : اگر مىداند چيزى به اعضاء وضو چسبيده ، ولى شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيرى مىكند يا نه ، بايد آن را بر طرف كند ، يا آب را به زير

62