كرده نجس شود ، وضو صحيح است .
( مسأله 283 ) : اگر غير از اعضاء وضو جائى از بدن نجس باشد وضو صحيح است . ولى اگر مخرج را از بول يا غائط تطهير نكرده باشد احتياط مستحب آنست كه اول آن را تطهير كند و بعد وضو بگيرد .
( مسأله 284 ) : اگر يكى از اعضاء وضو نجس باشد و بعد از وضو شك كند كه پيش از وضو آنجا را آب كشيده يا نه ، وضو صحيح است ولى جائى را كه نجس بوده بايد آب بكشد .
( مسأله 285 ) : اگر در صورت يا دستها بريدگى يا زخمى است كه خون آن بند نمىآيد ، و آب براى آن ضرر ندارد ، بايد بعد از شستن اجزاء صحيحه آن عضو با رعايت ترتيب موضع زخم يا بريدگى را در آب كر يا جارى فرو برد ، و قدرى فشار دهد كه خون بند بيايد ، و انگشت خود را روى زخم يا بريدگى در زير آب از بالا به پائين بكشد تا آب بر آن جارى شود و وضو صحيح است .
( ( شرط هفتم ) ) : آن كه وقت براى وضو و نماز كافى باشد .
( مسأله 286 ) : هر گاه وقت بقدرى تنگ است كه اگر وضو بگيرد تمام نماز يا مقدارى از آن بعد از وقت خوانده مىشود ، بايد تيمم كند ، ولى اگر براى وضو و تيمم يك اندازه وقت لازم است بايد وضو بگيرد .
( مسأله 287 ) : كسى كه در تنگى وقت نماز بايد تيمم كند ، اگر به قصد قربت يا براى كار مستحبى مثل خواندن قرآن وضو بگيرد صحيح است ، و هم چنين اگر براى خواندن آن نماز وضو بگيرد مگر آن كه قصد قربت براى او حاصل نشود .
( ( شرط هشتم ) ) : آن كه به قصد قربت يعنى براى خواست خداوند عالم وضو بگيرد ، و اگر براى خنك شدن يا به قصد ديگرى وضو بگيرد باطل است .

60