نداند كه صاحب آنها راضى است ، اشكال ندارد ، ولى اگر صاحب آنها از وضو گرفتن نهى كند ، يا اين كه انسان بداند كه مالك راضى نيست ، يا اين كه مالك صغير يا مجنون باشد ، احتياط مستحب آنست كه با آب آنها وضو نگيرد .
( مسأله 278 ) : اگر فراموش كند آب غصبى است و با آن وضو بگيرد صحيح است ، ولى كسى كه خودش آب را غصب كرده اگر غصبى بودن آن را فراموش كند و وضو بگيرد وضوى او محل اشكال است .
( ( شرط چهارم ) ) : آن كه ظرف آب وضو مباح باشد .
( ( شرط پنجم ) ) : آن كه ظرف آب وضو بنابر احتياط واجب طلا و نقره نباشد . و تفصيل اين دو شرط در مسأله بعدى ذكر مىشود .
( مسأله 279 ) : اگر آب وضو در ظرف غصبى و يا طلا يا نقره است و غير از آن آب ديگرى ندارد در صورتى كه بتواند بوجه مشروعى آن آب را در ظرف ديگر خالى نمايد لازمست خالى كرده و بعدا وضو بگيرد و چنانچه ميسور نباشد بايد تيمم كند و اگر آب ديگرى دارد لازم است با آن وضو بگيرد و در هر دو صورت اگر مخالفت كرده و با آب ظرف غصبى يا ظرف طلا يا نقره وضو بگيرد وضويش صحيح است .
( مسأله 280 ) : حوضى كه مثلا يك آجر يا يك سنگ آب غصبى است ، در صورتى كه برداشتن آب در عرف تصرف در آن آجر يا سنگ نباشد اشكالى ندارد و در صورتى كه تصرف باشد بر داشتن آب حرام ولى وضو صحيح است .
( مسأله 281 ) : اگر در صحن يكى از امامان يا امامزادگان كه سابقا قبرستان بوده حوض يا نهرى بسازند ، چنانچه انسان نداند كه زمين صحن را براى قبرستان وقف كرده‌اند ، وضو گرفتن در آن حوض و نهر اشكال ندارد .
( ( شرط ششم ) ) آن كه اعضاء وضو موقع شستن و مسح كردن پاك باشد .
( مسأله 282 ) : اگر پيش از تمام شدن وضو جائى را كه شسته يا مسح

59