چهار فرسخ برود و چهار فرسخ ديگر به وطنش يا محلى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند برگردد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1290 ) : كسى كه نمىداند سفرش چند فرسخ است ، مثلا براى پيدا كردن گمشده‌اى مسافرت مىكند ، و نمىداند كه چه مقدار بايد برود تا آن را پيدا كند ، بايد نماز را تمام بخواند ، ولى در برگشتن چنانچه تا وطنش يا جائى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند ، هشت فرسخ يا بيشتر باشد بايد نماز را شكسته بخواند ، و نيز اگر در بين رفتن قصد كند كه مثلا چهار فرسخ برود و چهار فرسخ برگردد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1291 ) : مسافر در صورتى بايد نماز را شكسته بخواند كه تصميم داشته باشد هشت فرسخ برود . پس كسى كه از شهر بيرون مىرود و مثلا قصدش اين است كه اگر رفيق پيدا كند ، سفر هشت فرسخى برود ، چنانچه اطمينان دارد كه رفيق پيدا مىكند ، بايد نماز را شكسته بخواند ، و اگر اطمينان ندارد بايد تمام بخواند .
( مسأله 1292 ) : كسى كه قصد هشت فرسخ دارد ، اگر چه در هر روز مقدار كمى را برود ، وقتى به حد ترخص ( كه معنايش در مسأله 1327 خواهد آمد ) برسد ، بايد نماز را شكسته بخواند ، ولى اگر در هر روز مقدار خيلى كمى راه برود ، احتياط لازم آنست كه نمازش را هم تمام و هم شكسته بخواند .
( مسأله 1293 ) : كسى كه در سفر در اختيار ديگرى است : مانند نوكرى كه با آقاى خود مسافرت مىكند ، چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است ، بايد نماز را شكسته بخواند ، و اگر نداند ، نماز را تمام بجا آورد ، و پرسيدن لازم نيست .
( مسأله 1294 ) : كسى كه در سفر در اختيار ديگرى است ، اگر بداند

277