( مسأله 1285 ) : كسى كه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است ، اگر نماز را شكسته بخواند ، و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده ، بايد آن را چهار ركعتى بجا آورد ، و اگر وقت گذشته قضا نمايد .
( مسأله 1286 ) : كسى كه يقين دارد سفرش به جائى را كه مىخواهد برود هشت فرسخ نيست ، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه ، چنانچه در بين راه بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده ، اگر چه كمى از راه باقى باشد ، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده بايد دوباره شكسته بجا آورد ولى اگر وقت گذشته لازم نيست قضا نمايد .
( مسأله 1287 ) : اگر بين دو محلى كه فاصله آنها كمتر از چهار فرسخ است ، چند مرتبه رفت و آمد كند ، اگر چه روى هم رفته هشت فرسخ شود ، بايد نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1288 ) : اگر محلى دو راه داشته باشد ، يك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر باشد ، چنانچه انسان از راهى كه هشت فرسخ است به آنجا برود ، بايد نماز را شكسته بخواند ، و اگر از راهى كه هشت فرسخ نيست برود ، بايد تمام بخواند .
( مسأله 1289 ) : ابتداى هشت فرسخ را بايد از جائى حساب كند كه شخص پس از گذشتم از آنجا مسافر محسوب مىشود و اين جا غالبا آخر شهر است ولى در بعضى از شهرهاى بسيار بزرگ ممكن است آخر محله باشد .
( شرط دوم ) آن كه از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد ، يعنى بداند كه هشت فرسخ راه را مىپيمايد ، پس اگر به جائى كه كمتر از هشت فرسخ است مسافرت كند ، و بعد از رسيدن به آنجا قصد كند جائى برود كه با مقدارى كه آمده هشت فرسخ شود ، چون از اول قصد هشت فرسخ را نداشته ، بايد نماز را تمام بخواند . ولى اگر بخواهد از آنجا هشت فرسخ برود ، يا مثلا

276