احكام مساقات و مغارسه ( مسأله 2246 ) : اگر انسان با كسى به اين قسم اتفاق ببندد ، كه مثلا درختهاى ميوه‌اى را كه ميوه آن مال خود او است ، يا اختيار ميوه‌هاى آن با او است تا مدت معينى به آن كس واگذار كند كه تربيت نمايد و آب دهد و به مقدارى كه قرار مىگذارند از ميوه آن بردارد ، اين معامله را مساقات مىگويند .
( مسأله 2247 ) : معامله مساقات در درختهائى كه ميوه نمىدهد ، در صورتى كه حاصل ديگرى داشته باشد ، مثل برگ و گل كه داراى ماليت قابل توجهى باشد - مانند درخت حنا كه از برگ آن استفاده مىكنند - صحيح است .
( مسأله 2248 ) : در معامله مساقات لازم نيست صيغه بخوانند بلكه اگر صاحب درخت به قصد مساقات آن را واگذار كند و كسى كه كار مىكند به همين قصد مشغول كار شود ، معامله صحيح است .
( مسأله 2249 ) : مالك و كسى كه تربيت درختها را به عهده مىگيرد ، بايد بالغ و عاقل باشند و كسى آنها را مجبور نكرده باشد ، و نيز بايد سفيه نباشند يعنى مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكنند ، و همچنين مالك نبايد مفلس باشد ولى اگر باغبان مفلس باشد در صورتى كه مساقات مستلزم تصرف او در اموالى كه از تصرف در آنها منع شده نباشد ، اشكال ندارد .
( مسأله 2250 ) : مدت مساقات بايد معلوم باشد ، و بايد مدت بقدرى باشد كه در آن مدت بدست آمدن حاصل ممكن باشد ، و اگر اول آن را معين كنند و آخر آن را موقعى قرار دهند كه حاصل بدست مىآيد صحيح است .
( مسأله 2251 ) : بايد سهم هر كدام نصف يا ثلث حاصل و مانند اينها

467