مىباشد ، و در هر صورت هر كدام آنان كه براى شركت كارى كرده است اگر به قصد مجانى كار نكرده باشد ، مىتواند مزد زحمتهاى خود را به اندازه معمولى با حفظ نسبت از شريكهاى ديگر بگيرد ، ولى چنانچه مزد معمول بيشتر از مقدار فائده‌اى باشد كه در فرض صحت شركت مىبرده همان مقدار فائده را مىتواند بگيرد .
احكام صلح ( مسأله 2168 ) : صلح آنست كه انسان با ديگرى سازش كند كه مقدارى از مال يا منفعت مال خود را ملك او كند ، يا از طلب ، يا حق خود بگذرد كه او هم در عوض ، مقدارى از مال ، يا منفعت مال خود را به او واگذار نمايد يا از طلب ، يا حقى كه دارد بگذرد ، بلكه اگر بدون آن كه عوض بگيرد با كسى سازش كند كه مقدارى از مال ، يا منفعت مال خود را به او واگذار كند ، يا از طلب يا حق خود بگذرد ، باز هم صلح صحيح است .
( مسأله 2169 ) : كسى كه مالش را به ديگرى صلح مىكند ، بايد بالغ و عاقل و قصد صلح داشته و كسى او را مجبور نكرده باشد ، و بايد سفيه و ممنوع از تصرف در آن مال بواسطه ورشكستگى هم نباشد .
( مسأله 2170 ) : لازم نيست صيغه صلح به عربى خوانده شود ، بلكه با هر لفظى كه بفهماند با هم صلح و سازش كرده‌اند صحيح است .
( مسأله 2171 ) : اگر كسى گوسفندهاى خود را به چوپان بدهد

447