بدهكار فقير باشد ، مىتواند آنچه را كه به او داده بابت سهم فقرا حساب كند .
( مسأله 1947 ) : كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد ، اگر چه فقير نباشد ، انسان مىتواند طلبى را كه از او دارد ، بابت زكات حساب كند .
( مسأله 1948 ) : مسافرى كه خرجى او تمام شده ، يا مركبش از كار افتاده ، چنانچه سفر او سفر معصيت نباشد ، و نتواند با قرض كردن يا فروختن چيزى خود را به مقصد برساند ، اگر چه در وطن خود فقير نباشد ، مىتواند زكات بگيرد . ولى اگر بتواند در جاى ديگر با قرض كردن يا فروختن چيزى مخارج سفر خود را فراهم كند فقط به مقدارى كه به آنجا برسد ، مىتواند زكات بگيرد .
( مسأله 1949 ) : مسافرى كه در سفر درمانده شده و زكات گرفته بعد از آن كه به وطنش رسيد ، اگر چيزى از زكات زياد آمده باشد ، چنانچه نتواند آن را بدهنده زكات برساند ، بايد به حاكم شرع برساند . و بگويد آن چيز زكات است .
شرائط كسانى كه مستحق زكاتند ( مسأله 1950 ) : كسى كه مالك مىتواند زكات خود را به او بدهد ، بايد شيعه دوازده امامى باشد ، و اگر انسان كسى را شيعه بداند و به او زكات بدهد ، بعد معلوم شود شيعه نبوده بايد دوباره زكات بدهد .
( مسأله 1951 ) : اگر طفل يا ديوانه‌اى از شيعه فقير باشد ، انسان مىتواند به ولى او زكات بدهد ، به قصد اين كه آنچه مىدهد ملك طفل يا ديوانه باشد .
( مسأله 1952 ) : اگر به ولى طفل و ديوانه دسترسى ندارد ، مىتواند خودش يا بوسيله يك نفر امين زكات را به مصرف طفل يا ديوانه برساند ، و بايد موقعى كه زكات به مصرف آنان مىرسد نيت زكات كند .

400