نشان مى دهد كه منتقى تا زمان او باقى بوده است .
38 . المواسعة والمضايقة ذريعه 23 / 222 [ ش ند ] .
نك‌ : بروكلمان ذيل 1 / 913 ش 18 . عنوان مطابق ذريعه است . دو اصطلاح فوق نشان دهنده دو نظر متضاد درباره كسى است كه نماز را در وقت خود انجام نداده است .
طرفداران " مواسعه " معتقدند كه در وقت نماز بعدى اول بايد نماز همان وقت را بخواند بعد از آن نماز قضاء را طرفداران " مضايقه " نظر مخالف اين را دارند ( مث‌ : شهيد اول ، ذكرى الشيعة في احكام الشريعه 1 / 139 - 132 حلى تبصره ص 59 ) اين رساله در 18 ربيع الثاني 661 به اتمام رسيده است ( المضايقة 39 / 354 ) اين كتاب بطور كامل در الفوائد المدينة استرآبادى - ص 30 - 40 [ = المضايقة 1 ] ) درج شده است . عنوان كتاب در آنجا " رساله ابن طاووس " شناسانده شده است . اين كتاب با عنوان " رسالة عدم مضايقة الفوائت " با تحقيق : محمد على طباطبائي المراغى در مجله تراثنا 2 / 2 - 3 ( ربيع الثاني رمضان 1407 ) صص 331 - 359 به چاپ رسيده است اين تحقيق بر مبناى يك نسخه است . ظاهرا محقق آگاهى از درج آن در الفوائد المدنية نداشته است . علامه مجلسى كه بخشهاى قابل ملاحظه‌اى از آن را نقل مى كند با عنوان " رسالة المواسعة في القضاء " ( بحار 88 / 299 ) ، " رسالة عدم مضايقة الفوائت " ( بحار 91 / 384 ) " رسالة في عدم المضايقة في فوائت الصلوات " ( بحار 88 / 327 ) به آن اشاره مى كند . ابن طاووس مى گويد : در اين تأليفات رواياتى درباره مضايقه ( ما رويته [ مضايقه 1 : + او رأيته ] من الاحاديث في تحقيق المضايقة في فوائت الصلوات [ مضايقه 1 : الصلاة ] گردآورى كرده بدون آنكه حكمى در اين باره له يا عليه صادر كند ( مضايقه 31 / 338 ) با اين حال به نظر مى رسد كه او طرفدار مواسعه بوده است : در مضايقه 33 / 344 او از امام صادق [ ع ] روايت مى كند كسى كه در حال نماز به ياد آورد كه

. دو نسخه از اين كتاب به شماره‌هاى 4001 و 5151 در كتابخانه آية الله مرعشى نگهدارى مى شود . نسخه ديگرى در مجلس به شماره 1329 موجود است . م

92